Vorige week zondag heb ik in Eindhoven de halve marathon gelopen en gister was daar dan al weer mijn tweede halve marathon in 8 dagen. De halve marathon in Amsterdam. Toen ik me in het voorjaar voor beide evenementen inschreef, dacht ik dat ik dat wel makkelijk zou kunnen. Als ik een marathon kan lopen, kan ik ook twee halve marathons binnen een week lopen. Totdat ik in de zomer een knieblessure opliep. Zou het me nu nog wel gaan lukken? Is het verstandig? Na verschillende behandelingen bij de fysiotherapeut ging het steeds beter. Ik heb besloten om in ieder geval in Eindhoven te starten en daarna verder te kijken. De halve marathon in Eindhoven ging goed, dus heb ik besloten om ook in Amsterdam aan de start te verschijnen.
Omdat ik voor de start mijn startbewijs nog moest ophalen, stapte ik om 9.15 uur samen met mijn suportteam (Arnold) al in Enschede in de trein. Wel heel vroeg, de start is pas om 13.20 uur. Maar ja, met de trein moet je toch rekening houden met eventuele vertragingen. Rond half 12 stapte ik Sporthallen Zuid binnen en ondanks de drukte was ik 5 minuten later al in het bezit van mijn startnummer. Alle tijd daarna om nog gezellig een kopje koffie te gaan drinken. 
Uiteindelijk stond ik om 13.00 uur in mijn startvak en moest ik nog 20 minuten wachten. Omdat ik vorig jaar een netto tijd had gelopen van 1 uur 36 stond ik in het voorste startvak. Ik wilde dit keer niet de fout maken om net als in Eindhoven veel te hard van start te gaan. Daarom ben ik redelijk achteraan in mijn startvak gaan staan. Exact om 13.20 uur kwam het startschot en vertrok ik met een snelheid van rond de 13 km/uur.
In mijn herinering heb ik vorig jaar bijna alleen maar door industrieterein gelopen. Nou dat viel dus best wel mee. De route kwam nu veel meer bij me binnen. Ik kon veel meer genieten van de omgeving dan vorig jaar. Heerlijk is dat! Ik weet nog dat ik me vorig jaar heel erg heb verheugd om door het Vondelpark te lopen, maar toen ik uiteindelijk het Vondelpark bereikte, kon dit hele park me gestolen worden. Dit jaar kwam ik vrolijk het Vondelpark in gelopen en heb ik genoten van de omgeving, maar ook van de enthousiaste toeschouwers. Bij kreeg het einde van de route door het park kreeg ik het wel zwaar. Maar ja, je bent er bijna.
Het blijft een hele beleving om tijdens de laatste meters het Olympisch Stadion binnen te rennen. Je voelt je dan echt een atleet, een topsporter. Ik kwam over de finish met een nettotijd van 1 uur 38 minuten en 30 seconden. 
Een minuutje langzamer dan vorige week in Eindhoven. Dankzij het Campinapromotieteam kon ik meteen mijn energie aanvullen met een heerlijke bak cocoskwark. Dank je wel Campina! Daarna op zoek naar Arnold en nagenietend van deze prestatie langzaam samen terug naar het station.
Ik heb genoten van gister. Wel valt het me op dat er langs de route minder publiek staat als in bijvoorbeeld Rotterdam, Enschede en Eindhoven. De marathon lijkt op de Amsterdammers zelf minder indruk te maken. Maar juist het enthousiaste publiek helpt je door de moeilijke momenten heen. Dus Amsterdammers, volgend jaar verwacht ik jullie allemaal met spandoeken langs het parcours! 😉Het viel me zowel vorig als dit jaar op hoeveel mensen aan het wandelen zijn op het parcours. 
Iets wat me bij andere hardloopevenementen veel minder opvalt. En dan niet netjes rechts aan de kant van de route, maar gewoon in het midden en links. Dit zorgt er voor dat anderen steeds snelheid moeten inhouden. Niet dat ik deze mensen kwalijk neem dat ze wandelen, ontzettend goed dat ze aan de hele en halve marathon meelopen, maar als je langzamer loopt dan anderen loop dan wat meer aan de zijkant. Al met al was het een hele mooi evenement. Enkele stukken waren onzettend zwaar, vooral rond km 7 en 19 had ik het best moeilijk. Maar het grootste deel heb ik lekker gelopen en echt kunnen genieten.
Zondag 27 november staat de Hoge Lage Torenloop in Oldenzaal nog op het programma en daarna is mijn hardloopagenda weer leeg. Tijd om me te verdiepen in de evenementen voor 2017. Laat ik in ieder geval a.s. donderdag maar eens beginnen met inschrijven voor de City Pier Cityloop!
Beursgebouw gelopen, om daar mijn startbewijs op te halen. Bij de sportmarkt in het Beursgebouw ook maar meteen een flipbelt op de kop getikt om tijdens het lopen al mijn gelletjes en natuurlijk mijn telefoon in te kunnen stoppen.
nichtje en stiefmoeder. Zo dat had ik even nodig. Leuke supporters aan de kant van de weg. Fijn om te zien dat mensen trots op je zijn. Dat geeft weer nieuwe energie. Even een snel praatje en weer door! Nog maar 7km te gaan. Na een tijdje eindelijk bij het PSVstadion. Dan denk je dat je bijna bij de finish bent, je bent toch al in het centrum. Toch moet het zwaartse nog komen. Ik wist het nog van de vorige keer. Wat is het stukje over de Markt, via Stratumseind naar de finish zwaar. En hoe meer de finish in zicht komt, hoe moeilijker het wordt om je snelheid nog te verhogen. Op het Stratumseind is het parcours heel smal door het gezellige uitgaanspubliek aan bij de kanten van het parcours. 
Je kunt niemand inhalen en je zakt daardoor ook erg in snelheid terug. Maar wat leuk, tussen al het uitgaanspubliek stond mijn zus. Ja, precies het punt waar supporters enorm gewenst zijn.
Zondag is het zo ver, de halve marathon in Eindhoven! Hij komt wel heel snel na mijn vakantie. Afgelopen zaterdag terug gekomen van twee weken Thailand. In Thailand heb ik nog wel twee keer 10 km hardgelopen, maar wat was het daar heet!