Maand: juli 2017

Het is vandaag al weer 31 juli. de laatste dag van deze maand. Een maand waarin ik 146 kilometer heb hardgelopen. 2 kilometers minder dan vorige maand, maar wel met één rondje van 25 kilometer. De lange afstanden in de marathontraining komen er nu echt aan. wat is er verder in juli allemaal gebeurd:

3 Juli was het zo ver, mijn eerste langere duurloop volgens mijn hardloopschema. Er stond een halve marathon in de planning. Omdat ik in juni nog de halve marathon van Amersfoort heb gelopen, besloot ik om de afstand te verhogen naar 25 kilometer. Voordat ik vertrok heb ik eerst thuis een route bepaald. Ik kon vanuit mijn huis precies naar het centrum van het eerste stadje in Duitsland (Gronau) lopen en weer terug. In een mooie tijd van 2 uur 14 minuten en 1 seconde sta ik uiteindfelijk vol trots weer bij mijn voordeur.

Op 5 juli was ik jarig, 41 alweer. Natuurlijk ben ik verwend met kado’s die met hardlopen te maken hebben. Nieuwe bandjes voor mijn TomTomhorloge, een hanger om mijn medailles op te hangen (de vorige waren vol 😜) en het boek van Klaas Boomsma “Ren voor je leven“. dit boek heb ik in een ruk uitgelezen. ’s Avonds nog heerlijk gegeten bij een gezellig en klein Thais restaurant Aroy-D in Enschede. Natuurlijk geproost op mijn verjaardag met een Chang-bier.

 

De derde dinsdag van juli start ieder jaar in mijn oude stad Nijmegen de Nijmeegse vierdaagse. Dit jaar liepen er twee bekenden mee, mijn zus Susanne en mijn beste vriendin Marjon. Marjon ging dit jaar zelfs voor de 50 kilometer. En die loopt ze dus ook gewoon uit! Kanjer. Ook Susanne heeft gewoon voor de vierde keer de vierdaagse uitgelopen. En gewoon zonder veel te trainen. Ik doe het ze niet na!

De zaterdag voorafgaand aan de vierdaagse beginnen in Nijmegen de zomerfeesten. Zeven dagen feest! Zaterdag hebben wij ons ook in het feest begeven. Begonnen met een intiem concert van Rondé in de Sint Stevenskerk. Hierna zijn we de stad ingegaan. En zijn uiteindelijk bij De Kaaij beland.

Woensdag 26 juli werd mijn kleine nichtje Naomi al weer 4 jaar oud. Dit hebben we zaterdag 22 juli al vast gevierd. Vrijdag de 21e ben ik al naar Eindhoven gegaan. Zodat ik ’s avonds al alle tijd had voor Naomi. Heerlijk met mijn zus en haar vriend mosselen gegeten. Naomi wilde ze niet, dus zij kreeg gewoon lekker frietjes.

En als we dan toch met het hele gezin bij elkaar zijn dan moet er natuurlijk een familiefoto worden gemaakt. Helaas ontbreekt alleen Arnold op deze foto.

Juli is geëindigd met de aanschaf van een Airfryer. Nadat ik aangaf dat ik vissticks uit de over wel erg droog vond, stond er de volgende dag een airfryer in de keuken. Direct uitgeprobeerd met zelfgemaakte zoete aardappel friet! Ik weet niet of het echt heel gezond is, maar laat me het in ieder geval maar even geloven! 😉

Dit was juli voor mij, hoe is jullie maand geweest?

Volg me ook op facebook. Voel je vrij om mijn pagina te liken en volgen.

Twee weken geleden kreeg ik als verjaardagskado het boek “Ren voor je leven” van Klaas Boomsma. Eigenlijk ben ik normaal niet zo geïnteresseerd in boeken over hardlopen. Niet omdat ik het geen leuk onderwerp vind, maar als ik dan toch lekker ga lezen, lees ik bijvoorbeeld liever een spannende thriller. Zo heb ik alle boeken van Karin Slaughter in één ruk verslonden. Soms leenden hardlopende collega’s mij wel eens een boek uit over hardlopen, met de mededeling dat ik dat boek echt moest lezen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik soms wel eens netjes heb gewacht tot er voldoende tijd voorbij was, waarna ik het boek ongelezen teruggaf. En net deed of ik het wel gelezen had. Erg hè? Hardlopen is leuk om te doen. Leuk om tijdschriften als Runnersworld en Losse Veter te lezen. Maar een heel boek over hardlopen, nee die tijd besteed ik dan toch liever aan de stapel boeken die er ook nog gelezen moeten worden.

En toch was ik meteen geïnteresserd toen ik hoorde dat Klaas Boomsma een boek had geschreven. Vlak nadat het boek uit kwam was ik jarig, ik heb het boek dan ook direct als kado gevraagd. Ik moest eerst nog even het laatste boek van Karin Slaughter uitlezen, maar afgelopen vrijdag kon ik dan eindelijk beginnen met lezen. In twee dagen tijd heb ik het boek verslonden. Eigenlijk wel heel erg zonde. Een schrijver is misschien maanden of jaren bezig met het op papier zetten van zijn verhaal en in twee dagen heb je het uit. Eigenlijk getuigt dat niet echt van respect voor de schrijver of wel?

Het boek is een heel persoonlijk verhaal over Klaas zijn verslaving aan drank en drugs, hoe hij uiteindelijk in Zuid Afrika weet af te kicken en tijdens dit verblijf in Zuid Afrika het hardlopen ontdekt. Uiteindelijk blijkt sporten een belangrijk onderdeel te zijn in het proces naar herstel. Over de verdere inhoud van het boek zal ik niet te veel vertellen. Ik heb maar één advies: ga het zelf lezen! Ik weet niet hoe het is als je zelf geen ervaringen met hardlopen hebt, maar als hardloper is het een boek dat je niet meer weg kunt leggen. Ook al heb  ik gelukkig geen ervaring met het afkickproces, in zijn ontdekking van het hardlopen zit heel veel herkeninning. Tijdens de gedeeltes over het finishen van enkele marathons heb ik stiekem toch wel tegen een traantje moeten vechten. Niet omdat het stuk enorm emotioneel was, maar je voelt wel hoe hij de finish beleeft.

Klaas Boomsma heel erg bedankt dat je jouw verhaal met ons hebt durven en willen delen. Je bent echt een enorm voorbeeld. Je hebt een heel mooi persoonlijk boek geschreven, waarvan ik alle hardlopers van Nederland wil adviseren om het te lezen.