De Asselronde 2018

Zaterdag 3 en zondag 4 februari stond Apeldoorn weer in het teken van de Midwintermarathon. Zaterdag was de dag voor de hele marathon, zondag de andere afstanden. Half harlopend Nederland ging één van deze dagen dan ook richting Apeldoorn.Voor de tweede keer heb ook ik me ingeschreven voor de Asselronde, de langste afstand op de zondag, 25 kilometer. 25 kilometers door bosgebied en over de heide. Veel hoogteverschil, wat dit parcours extra zwaar maakt.

Zondagochtend had ik de wekker op kwart voor acht gezet. Om kwart voor 10 wil ik de trein naar Apeldoorn nemen, zodat ik een uur voor de start in Apeldoorn aankom. Heerlijk ontbeten met pannenkoeken en om half 10 zit ik op de fiets naar het station. Als ik om kwart voor 11 in Apeldoorn uit de trein stap, staat daar de pendelbus naar de start al klaar. Helaas is er in Apeldoorn geen bewaakte tassenafgifte. Mijn rugzak heb ik daarom tussen een heleboel andere tassen achtergelaten in het Orpheustheater en vandaaruit loop ik naar de start op de Loolaan. In het startvak zelf was het erg koud, maar gelukkig was het snel kwart voor twaalf en hoor ik het startschot. Langzaam begeven we ons richting de start. De nikeapp op mijn horloge aangezet en dan kunnen we beginnen met hardlopen.

Eerst een stukje richting de Naald, die ik eigenlijk alleen maar ken van die bewuste Koninginnedag, vandaaruit naar links. En heleboel villa’s passerend om richting het bosgebied te lopen. Ik merkte dat ik ineens last van mijn benen kreeg. Zonder dat ik het door had bleken we al aardig omhoog aan het klimmen te zijn. De Apenheul nog gepasseerd en via de bossen richting Hoog Soeren. Wat is het hier mooi lopen.Op sommige punten echt zwaar door de klimpartijen, maar erg mooi. Na hoog Soeren de Hei op richting Assel. Ik kon e van vorig jaar herinneren dat na ongeveer 15 kilomter we de Amersfoortseweg op gaan en dat hier erg veel valsplat was. Ik bregeep vorig jaar niet waarom ik in eens zo langzaam liep. Ik niet alleen, iedereen ging hier in tempo omlaag. Dit jaar was ik hier op voorbereid. Een laatste klim voordat we de laatste 5 kilometers richting Apeldoorn weer gaan afdalen en onze snelheid dus ook weer omhoog gaat. Deze laatste kilometers heb ik ook echt mijn tempo kunnen opvoeren. Een laatste eindsprint. En daar was dan na 25 kilomters eindelijk de finish. Met een eindtijd van 2 uur 4 minuten en 51 minuten kom ik over de finish. Ongeveer drie minuten langzamer dan vorig jaar. Geen p.r., niet onder de 2 uur, maar wel voldaan. Trots laat ik me de medaille omhangen.

Ik kan niet wachten tot volgend jaar. Wat een mooie wedstrijd is dit.