Zondag 11 maart stond al lange tijd omcirkeld in mijn agenda. De dag van de CityPierCityloop in Den haag. Twee jaar geleden heb ik hier mijn pr op de halve marathon gelopen. Vorig jaar had ik me wel ingeschreven, maar kon ik uiteindelijk door gezellige familieverplichtingen niet meelopen. Ook dit jaar heb ik me ingeschreven voor de halve marathon. Eigenlijk was dit weekend iets te druk gepland. Vrijdag zijn we het nieuwe huis van een vriendin gaan bewonderen. Zij is in februari vanuit Gelderland naar Zandvoort verhuisd. Zandvoort blijkt vanuit Enschede zo’n 2 uur en een kwartier rijden te zijn. Daarom zijn we ’s avonds gezellig in Zandvoort blijven slapen. We hebben hierdoor heerlijk twee dagen van het strand mogen genieten. Zaterdagavond hadden we kaartjes voor een theatervoorstelling in het Theaterhotel in Almelo, met een overnachting. Dus vanuit Zandvoort zijn we direct doorgereden naar Almelo. Zondagochtend heb ik dan ook eerst mezelf te goed gedaan aan een uitgebreid hotelontbijtbuffet voordat ik in Almelo de trein naar Den Haag heb gepakt.
Vanaf station Amersfoort zaten er volgens mij alleen nog maar hardlopers in de trein. Iedereen is onderweg naar de CityPierCityloop om daar de halve marathon te lopen. Iets na 13.00 uur kwam ik aan op station Den Haag. Vanuit het station was het een kwestie van de meute volgen naar het Malieveld. Het is echt ideaal als de start van een loopevenement zo dicht bij het station ligt. Op het malieveld heb ik nog alle tijd om me voor te bereiden op de start, het startnummer aan mijn shirt te bevestigen en mijn tas in te leveren. Rond twee uur loop ik richting mijn startvak. Onderweg kom ik nog een collega tegen die zojuist de 10 km had gelopen. Netjes gedaan Bianca!
Ondertussen wordt het steeds drukker in het startvak. Om precies half drie is daar het startschot. Langzaam baant iedereen zich een weg naar de start. Bij de start kunnen we ook beginnen met rennen. Helaas is het erg druk en lopen er veel mensen voor me met een langzamer tempo, hierdoor is het lastig om in mijn eigen tempo te lopen. De eerste kilometers loop ik dan ook langzamer dan mijn bedoeling is. Uiteindelijk wordt het parcours wat breder en wordt het steeds makkelijker om andere lopers in te halen.
In een lekker tempo lopen we door Den Haag. Heel bijzonder blijft het om op sommige stukken die hele mensenmassa voor en achter je te zien rennen. Meestal zie je tijdens het rennen alleen de mensen vlak voor je, maar op enkele stukken van dit parcours kijk je echt over de mensenmassa heen. Wat een gezellige drukte! Hoeveel mensen lopen er in Nederland wel niet hard en doen aan dit soort evenementen mee? Eigenlijk heel bijzonder om te zien hoe sportief Nederland bezig is.
Na zo’n 15 kilometers te hebben hardgelopen komt daar het hoogtepunt van dit parcours. De boulevard van Scheveningen. Toevallig begint op dat moment de zon ook nog eens extra te schijnen. Wat is dat heerlijk lopen, de zon in je gezicht en dan in de verte het strand en de zee. Ik merk dat ik spontaan een tandje harder ga lopen. Dit is toch waar je het voor doet, hardlopen op de mooiste plekken van Nederland!
Vanuit Scheveningen lopen we weer terug naar Den Haag. Het is nog maar een klein stukje. Mijn pr van twee jaar geleden ga ik niet verbreken, maar dat had ik ook niet verwacht. Ik heb twee jaar geleden de halve marathon in 1 uur 31 minuten en 57 seconden gelopen. Ik denk dat toen echt alles mee zat. Hierna ben ik ook nooit meer in de buurt van deze tijd gekomen. Ik kom steeds dichter bij de finish en ik merk dat ik nog even extra gas geef. Nog even versnellen voor de finish! Uiteindelijk kom ik met een tijd van 1 uur 46 minuten en 57 seconden over de finish. Exact een kwartier langzamer dan twee jaar geleden. Nog steeds een hele nette tijd.
Ik heb me nog niet ingeschreven voor andere wedstrijden. Heeft er iemand nog tips voor leuke hardloopevenementen?
De sokken die ik heb ontvangen zijn een paar 
Over het snellere herstel kan ik niet heel veel zeggen. Ik heb het idee dat ik sowieso altijd redelijk snel herstel na het hardlopen. Ook heb ik weinig last van (kleine) blessures. Wel kan ik mijn mening geven over het comfort van deze sokken. Zitten ze lekker? Lopen ze lekker? Zoals ik in het begin van deze review aangaf, loop ik niet vaak met compressiekousen omdat ik ze niet lekker vind zitten. Ze knellen vaak rond mijn enkels en daar heb ik dan last van tijdens het lopen. Wat me meteen opviel bij de compressiekousen van het merk Swedish Supporters is dat ze nergens knellen. Ze zitten lekker en tijdens het lopen had ik niet door dat ik compressiekousen aan had. Ik heb ze nu meerdere keren gedragen en ze zitten erg lekker.
Ook de compressietubes van Gococo zitten lekker. Het voordeel van de tubes is dat je ze makkelijker aankrijgt. Compressiekousen krijg je toch iets minder makkelijk aan dan gewone hardloopsokken. Maar dat is alleen het aantrekken, als je ze eenmaal aan hebt zitten ze erg lekker. Ik vind het erg fijne sokken. zowel de compressiekousen als de compressietubes.
RunningReneetje 