Afgelopen zondag was het zo ver, de dag waar bijna heel hardlopend Nederland naar heeft uitgekeken; de Dam tot Damloop. Een natte editie dit jaar! Voor mij is dit de tweede keer dat ik aan dit evenement deel kan nemen. Eerdere jaren is het niet gelukt me hier voor in te schrijven of viel het precies in mijn vakantie. Vorig jaar was de eerste keer dat ik heb meegedaan en ook dit jaar ben ik er weer bij.
De week voorafgaand aan de Dam tot Damloop heb ik op Facebook een oproep gedaan of mensen tips hadden voor muziek voor mijn Spotify-hardloopplaylist. De overheersende reactie hierop was toch wel dat je de Dam tot Damloop niet met muziek loopt. Je loopt hem zonder koptelefoon, er is genoeg gezelligheid en muziek langs het parcours. Ik ben eigenwijs en heb toch een nieuwe playlist samengesteld. Ik geniet ook wel van de gezelligheid, zet de muziek ook niet zo hard als tijdens een training, maar op de rustigere stukken wil ik toch wel muziek hebben tijdens het lopen.
De dagen voorafgaand aan deze editie van de Dam tot Damloop werd het al duidelijk dat dit een strijd tegen de elementen gaat worden. Er waren twee opties: of een enorme herfststorm of regenbuien die de hele dag aan zouden houden. Uiteindelijk bleek het het laatste te zijn. Eén van de eerste dingen die ik inpakte om mee te nemen was dan ook een wegwerpponcho voor in het startvak.
Het startnummer was een tijd geleden al toegestuurd en hierop zag ik dat ik in het blauwe startvak was ingedeeld. Dit betekent dat ik om 14.15 uur mag starten. Zaterdag al vast uitgerekend hoe laat ik dan in Enschede de trein naar Amsterdam moet nemen, hierbij natuurlijk rekening houdend met de mogelijkheid dat de trein vertraging heeft. Uiteindelijk was ik zondag al om half één in Amsterdam. Vanuit het station heb ik mijn tas met kleding weggebracht, nog een toilet opgezocht en daarna lekker een kop koffie gehaald. Tot 13.45 uur heb ik in de stationshal doorgebracht, want daar was de temperatuur nog wel redelijk behaaglijk. Buiten kwam de regen met bakken uit de lucht. Het bijzondere aan zo’n groot evenement als de Dam tot Damloop is toch wel dat er al lopers helemaal voldaan uit de pendelbussen vanuit Zaandam stappen terwijl ik mijn kleding nog moet inleveren. Wat een groot evenement met ontzettend veel verschillende starttijden.
Rond 13.45 loop ik richting het startvak. Natuurlijk zie ik een plas regenwater over het hoofd en heb ik nog voordat ik het startvak in kan stappen een helemaal doorweekte sok. In het startvak is het nat en koud, gelukkig heb ik mijn poncho aan. Vlak voor het startschot trek ik deze uit en ben ik er klaar voor. Dan gaat het startschot en lopen we in één grote groep richting de IJtunnel. In de IJtunnel is het even lekker droog. Helaas niet voor lang, want we kunnen natuurlijk niet in de tunnel blijven schuilen. Ik moet toegeven dat toen ik eenmaal aan het lopen was, het eigenlijk heel erg lekker hardloopweer was. We komen door Amsterdam Noord en het is echt één en al gezelligheid. Door de regen op sommige plekken misschien iets minder druk dan vorig jaar. Maar het blijft gezellig. Ik merk dat ik de hele tijd aan het genieten ben. Ook merk ik dat ik best wat harder kan lopen, maar ik weet ook dat me dat meer inspanning kost en dat ik dan minder zal gaan genieten. Ik blijf dan ook gewoon in mijn huidige tempo doorlopen. Ik weet dat ik hierdoor geen pr zal lopen tijdens de DamtotDam, maar genieten is ook belangrijk. Misschien nog wel veel belangrijker. Langzaam komen we steeds dichter bij Zaandam. Nog even en we zijn bij de finish. In Zaandam zelf is het gezellig druk. Het is gewoon één groot feest. Nog even doorzetten en we zijn er. Even nog wat extra gas er op. Vlak voor de finish 
staat onverwachts nog een collega die mijn naam schreeuwt. Dat kon ik wel even gebruiken. Dan is daar de finish, de 16 kilometers liggen al weer achter me. Met een tijd van 1.19.21 kom ik over de finish, zo’n 5 minuten langzamer dan vorig jaar. Maar wat was het een feestje.
Volgend jaar weer! Of ga ik volgend jaar voor het RunDisney-Event in Dinseyland Parijs? Het wordt tijd om te gaan nadenken over 2019. Hebben jullie al hardloopplannen voor 2019?
Zondag 9 september was het zo ver, de Menzis Singelloop in Enschede. Een loopevenement van 8 km rondom het centrumgebied van Enschede. Voor mij de 7e keer dat ik hier aan deelneem. Ik woon ongeveer 300 meter van de start vandaan, dus dit evenement kan ik echt niet laten schieten. Mijn schoonouders wonen aan het parcours, waardoor ik weet dat ik ongeveer een kilometer voor de finish nog even extra mentale ondersteuning krijg.
Nadat ik de start voorbij was liepen we nog een klein stukje door het Volkspark om daarna de singels op te lopen. Het eerste stuk merkte ik erg goed dat ik redelijk achteraan stond in het startvak. Ik heb veel mensen moeten inhalen en dat ging niet overal even makkelijk. Voor veel mensen is hardlopen ook echt een sociaal evenement en lopen mensen met zes naast elkaar op een (voor mij) redelijk langzaam tempo. Dan is het soms lastig om deze groepen in te halen. Het heeft zeker twee kilometer gekost voordat ik redelijk in mijn eigen tempo kon lopen.
Natuurlijk kan er niet alleen gegeten en gedronken worden. De hardloopspullen zijn gewoon mee de koffer ingegaan. Het is vakantie, dus het hoeft allemaal niet zo intensief als normaal, maar er wordt wel gesport. De bezoekjes aan de sportschool slaan we even over, maar daar voor in de plaats heb ik voor deze week wel een mountainbike gehuurd. Ik heb met mezelf afgesproken dat deze week in ieder geval iedere dag de drie ringen uit de activiteiten-app van de AppleWatch gevuld moeten worden. Dus dagelijks in ieder geval een stukje fietsen of hardlopen. Omdat we uiteindelijk toch zo’n drie dagen visite hebben gehad en we natuurlijk ook gewoon leuke dingen gaan doen heb ik uiteindelijk maar twee keer hardgelopen, de andere dagen heb ik wel iedere dag een stukje gefietst.
Vorig jaar heb ik ook hardgelopen op Texel, ik heb toen zelfs meegedaan aan de halve marathon, maar ik was vergeten dat lopen door de duinen toch iets anders loopt dan hardlopen in het vlakkere Enschede. Ik voelde het wel aan de kuiten. Hierdoor heb ik mijn rondjes ook redelijk kort gehouden. De week in Texel heb ik op zondag afgesloten met een voor mij lange fietstocht van 50 km. Al met al is deze vakantie een prima mix van gezelligheid en sportiviteit geworden. Deze week terug in Enschede moet er weer wat harder getraind worden want aanstaande zondag is de Enschedese Singeloop en het zou leuk zijn als ik hier mijn pr op de 5 EM kan verbeteren. Ondertussen ga ik deze tweede vakantieweek natuurlijk ook gewoon genieten!
RunningReneetje 