De Asselronde 2019

Het eerste weekend van februari is jaarlijks het moment voor de Midwintermarathon in Apeldoorn. Op zaterdag vindt de Kroondomeinmarathon plaats en op zondag worden alle andere afstanden gelopen.  Dit jaar heb ik me voor de derde keer ingeschreven voor de Asselronde. Dit is de 25 kilometer-afstand tijdens de Midwintermarathon. Een mooie afstand, die precies goed past in mijn marathonschema. In 2017 heb ik de Asselronde afgelegd in een tijd van 2 uur 1 minuut en 50 seconden, in 2018 lukt me het niet om deze tijd te verbeteren en finishte ik in een tijd van 2 uur 4 minuten en 51 seconden. Dit jaar is het niet mijn planning om deze tijd te gaan verbeteren. Ik wil rustig lopen en ongeveer 2 uur en 15 minuten de tijd nemen voor deze afstand. Heerlijk op een rustig tempo lopen en genieten van de mooie omgeving.

Voordat ik zondag aan de start van de Midwintermarathon sta heb ik zaterdagavond nog kaartjes voor het concert van Ilse deLange in de ZiggoDome. Zaterdagmiddag zijn we dan ook gezellig richting Amsterdam gegaan. ’s Avonds naar Ilse deLange en daarna een hotel in de buurt van de ZiggoDome genomen. Zondagochtend ga ik dan ook vanuit Amsterdam naar Apeldoorn. De zondag ben ik eerst gestart met een ontbijt in het hotel. Daarna heb ik mijn hardloopkleding aangetrokken. Rond half 10 stapten we in de auto naar Apeldoorn. Een uurtje rijden, de start van de Asselronde is om 11.45 uur, dus ik moet zeker op tijd in Apeldoorn zijn.

Uiteindelijk kom ik rond kwart voor 11 bij het theater Orpheus aan. Hier zijn de mogelijkheden om je om te kleden en je tas (onbewaakt) achter te laten. Op mijn gemak speld ik mijn startnummer op, leg mijn tas op een plek waar ik hem later makkelijk terug kan vinden en rond kwart over 11 vertrek ik richting het startvak op de Loolaan.  Natuurlijk maak ik daar nog een laatste startvakselfie en nu is het wachten op het startschot.

Om precies kwart voor 12 gaat het startschot en ongeveer twee minuten later ren ook ik over de start heen. We zijn vertrokken, nog maar 25 kilometer te gaan. Richting De Naald, die ik eigenlijk alleen maar ken van de aanslag tijdens Koninginnedag, vandaaruit de Jachtlaan op. Langzaam rennen we Apeldoorn uit en gaan we richting het natuurgebied. Wat is het hier mooi. Verschillende soorten natuur komen we onderweg tegen. Bos, heide. Soms nog met sneeuw bedekt, op sommige plekken al weer helemaal sneeuwvrij. Soms vergeet je gewoon hoe mooi Nederland is, maar tijdens de Midwintermarathon wordt je hier weer helemaal aan herinnerd. Zeker de eerste 15 kilometer is intens genieten van de mooie natuur. Ook de laatste 10 kilometer zijn mooi, maar hier loop je wel op een grotere autoweg. De eerste 15 kilometer ben je meer één met de natuur. Ik wist dat na kilometer 15 er een heel stijl stuk van het parcours komt. Ik weet dat het hier zwaar is en dat je in snelheid achteruit gaat. Ook weet ik dat dat na ongeveer twee kilometer ook weer achter de rug is. Hoe goed je hier ook op voorbereid bent, het blijft een lastig stuk.

Eigenlijk weet ik al een hele tijd dat ik eigenlijk heel lekker loop en ik ook een stuk sneller ga dan ik eigenlijk met mezelf had afgesproken. Ik loop vrijwel het hele stuk al meer dan 12 kilometer per uur. Als ik bij kilometer 20 ben, bedenk ik me dat ik misschien wel een stuk sneller ben dan in 2018. Stiekem begin ik zelfs te denken dat ik mijn pr uit 2017 kan verbreken. Na kilometer 24 bedenk ik dat ik misschien zelfs wel in minder dan twee uur over de finish kom. Ondertussen loop ik al weer op de Loolaan, de finish in zicht. Volgens mijn horloge ga ik binnen de 2 uur finishen. Daar is de finish, ja dat moet echt gaan lukken. Helaas, waarschijnlijk heb ik mijn horloge iets te laat aangezet. Met een netto tijd van 2 uur en 41 seconden ren ik over de finish. Ik ben heel tevreden over deze tijd. Een nieuw pr op de 25 kilometer. Misschien ben ik toch wel een heel klein beetje teleurgesteld nu ik zo dicht bij die  magische twee uur grens zit. Helemaal trots laat ik me toch de medaille omdoen. Deze eindtijd had ik nooit verwacht. Ik heb lekker gelopen. Als ik later de finishfoto’s zie, merk ik dat ik gewoon lachend over de finish ben gekomen. Wat wil je nog meer.

Helemaal nagenietend loop ik richting theater Orpheus om daar mijn joggingpak aan te trekken. Van daaruit loop ik rustig naar het station. Wat een geweldige dag was dit. Nu op naar de 30 kilometer tijdens de Achtkastelenloop op zondag 3 maart. Daar wil ik echt rustig aan gaan lopen. Zal me dat lukken?