Donderdag 14 maart was het nog precies een maand tot de marathon van Parijs. Nog 31 dagen en dan mag ik mijn derde marathon gaan lopen. Dit betekent dat het ook tijd wordt om mijn langste trainingsafstand te gaan lopen. Maandag 18 maart was het dan ook zo ver, al een paar weken stond deze datum rood omcirkeld in mijn agenda. De dag dat ik 35 kilometer mag gaan hardlopen.
Zondagavond heb ik op mijn laptop met behulp van Strava al een route opgesteld. Een route opstellen van 35 kilometer blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn. Of eerlijk gezegd is 35 kilometer gewoon echt een heel eind. Waar moet je niet allemaal naar toe lopen om uiteindelijk na 35 kilometer weer bij je voordeur te staan. Na heel wat gepuzzel heb ik uiteindelijk een route samengesteld. Vanuit Enschede loop ik eerst naar het dorp Losser, van daaruit door naar het volgende dorp Over-Dinkel. Om hierna de Duitse grens over te steken en door de Duitse stad Gronau te lopen. Nadat ik Gronau weer heb verlaten zal ik vlak voor het dorp Glanerbrug de Nederlandse grens weer oversteken. Vanuit Glanerbrug zal ik dan weer richting Enschede lopen.
Nadat ik deze route heb opgesteld besluit ik om zondagavond op tijd naar bed te gaan, zodat ik maandag uitgerust met deze lange duurloop kan beginnen.
Helemaal uitgeslapen word ik maandag wakker en drink op mijn gemak een paar koppen koffie, laat de hond uit en ontbijt met een bord Brinta. Nadat ik mijn ontbijt rustig heb laten zakken, ben ik om 11 uur helemaal klaar om te vertrekken. Voldoende water en gelletjes in mijn rugzak. Verschillende podcasts klaargezet op mijn Iphone. Mijn nieuwe Garmin-horloge helemaal opgeladen. Nerveus ben ik wel. Gaat me dit lukken? Hou ik het 35 kilometer vol? Wat als ik het niet vol hou, hoe moet het dan in Parijs? Mijn gedachten maken overuren. Toch trek ik de deur achter me dicht en vertrek. Eerst richting de Enschedese wijk Roombeek. De wijk van de vuurwerkramp. Vanuit Roombeek loop ik door in de richting van Oldenzaal om al heel snel op de Oldenzaalsestraat de fietsroute richting Losser in te slaan. De eerste 5 kilometer heb ik al op zitten. Ik probeer niet te hard te lopen. Het lukt me niet om me te houden aan de van te voren besloten 10 km/uur. Het lukt me wel om toch een stuk rustiger te lopen dan ik normaal doe. Ergens in het buitengebied tussen Enschede en Losser raak ik de weg kwijt, maar met behulp van mijn Iphone kom ik uiteindelijk na zo’n 11 kilometer toch in Losser aan. Snel maak ik een selfie met het plaatsnaambord op de achtergrond, om mijn weg richting het volgende dorp Over-Dinkel te vervolgen. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik in de 7 jaar die ik nu in Enschede woon, nog nooit in Over-Dinkel ben geweest. Zo zie je ook nog eens iets van je omgeving. Waar het hardlopen wel niet goed voor is! Met 15 kilometer in de benen bereik ik uiteindelijk Over-Dinkel. Ik loop door de hoofdstraat van dit dorp om aan het einde van deze straat de Duitse grens te bereiken. Vanuit de grens loop ik door naar het stadje Gronau. Ik loop dwars door het centrum van deze stad, om na ongeveer 6 kilometer door Duitsland te hebben gerend de Nederlandse grens weer te bereiken. Meteen na de grens loop ik door het grensdorpje Glanerbrug en eigenlijk gaat het nog heel erg goed. Natuurlijk is het af en toe best zwaar, maar ik heb er 
al 22 kilometer op zitten en ik loop nog erg lekker. Nog geen vermoeide benen. Na 24 kilometer ben ik weer bij het plaatsnaambordje van Enschede. Iets eerder dan ik had verwacht. Heb ik mijn route verkeerd gepland, of heb ik ergens een stuk afgesneden? Ik weet het niet, maar ik begrijp wel dat ik nu niet direct naar huis kan rennen, dan haal ik geen 35 kilometer. In mijn hoofd moet ik snel bepalen wat voor lus ik nog aan mijn route ga koppelen om de 35 kilometer af te kunnen leggen. Uiteindelijk ben ik alweer 30 kilometer aan het hardlopen en ik begin het nu wel in mijn benen te voelen. Ik moet wel eerlijk toegeven, dat ik vandaag beter loop dan twee weken eerder tijdens mijn rondje van 30 kilometer. Dit geeft een goed gevoel. Ik besluit er nog een stuk Enschedese singels aan toe te voegen om zo de 35 kilometer te halen. Hoe dichter ik bij die 35 kilometer kom, hoe zwaarder het lijkt te worden. Nog anderhalve kilometer! Ik ben er bijna. In minder dan 10 minuten ben ik weer thuis en kan ik liggend op de bank gaan nagenieten van deze prestatie. Nog één kilometer! En dan is het gewoon zover, mijn Garminhorloge geeft aan dat ik er 35 kilometer op heb zitten. Ik ben bijna thuis.
Ik zet mijn horloge uit. Ik synchroniseer mijn horloge met Strava, wandel rustig naar huis. Het is me gelukt. Ik heb 35 kilometer hardgelopen. Een training waar ik vanochtend enorm tegen op zag, maar die ik nu 3 uur en een kwartier later gewoon heb afgerond. Dit keer ging deze training me beter af dan tijdens mijn vorige twee marathontrainingen. Nu snel naar huis, douchen en nagenieten.
Ik kan niet wachten op Parijs.
Hoe lang loop je al hard? In 2010 ben ik met de podcast van Evy begonnen met hardlopen. Nadat ik netjes alle lessen had doorlopen was ik inderdaad in staat om 30 minuten hard te lopen. Een week na de laatste training ging ik 5 weken op vakantie naar Nepal en daarna heb ik mijn hardloopschoenen niet meer aangetrokken. Nadat ik in 2011 naar Enschede ben verhuisd, merkte ik dat ik helemaal niet meer bewoog en in 6 maanden tijd zeker 6 kilo was aangekomen, heb ik op 1 januari 2012 mijn hardloopschoenen weer uit de kast gepakt. Hierna ben ik niet meer gestopt met hardlopen.
Gister was het dan zo ver. De dag van de wedstrijd. Redelijk zenuwachtig en nerveus werd ik om half 9 wakker. Zodat ik op mijn gemak kan ontbijten, mijn spullen klaar kan leggen en naar Vorden kan rijden. De rit naar Vorden blijkt 50 minuten te duren. De start is om kwart over 12. Nadat ik een parkeerplaats heb gevonden ben ik rond kwart voor 12 bij de start aanwezig.
De eerste 15 kilometer gaan me erg goed af. Bij iedere drankpost neem ik netjes mijn gelletje en een beker water. Het viel me wel op dat er tussen de 10 en 15 kilometer geen bordjes meer langs de route staan die de afstand aangeven. Later kom ik er achter dat deze vanaf kilometer 10 alleen nog maar om de 5 kilometer geplaatst zijn. Uiteindelijk is daar het 20-kilometerpunt. Ik heb er al bijna een halve marathon op zitten en 2/3e van deze wedstrijd. Ik merk dat ik wel vermoeider raak, maar eigenlijk gaat het helemaal niet slecht. Bij dit 20-kilometerpunt, merk ik ook dat mijn horloge weer raar doet. Ik zie dat de NikeRun-App zodra ik op mijn horloge kijk opnieuw aan het opstarten is. Gelukkig gaat hij wel verder met de work-out waar ik mee bezig ben, maar volgens mijn horloge heb ik er nog maar 19 kilometer opzitten. Ik heb het idee dat dit niet komt door GPS verschillen. Het 25 kilometer bordje heb ik helaas nooit gezien. Uiteindelijk kom ik bij de laatste drankpost, waardoor ik denk dat ik er ongeveer 25 kilometer op heb zitten. Volgens mijn horloge, die weer opnieuw aan het opstarten is, heb ik er pas 23 kilometer opzitten. Dit maakt het lopen van het laatste deel van de route een beetje lastiger. Ik heb geen enkel idee hoever het nog is tot de finish. Ik ben ook al redelijk moe in de benen. Ik heb het idee dat mijn snelheid wat minder wordt, maar ik weet dit niet zeker. Dan is daar het plaatsnaambordje van het dorpje Vorden, dan kan het nooit ver meer zijn. En dat is het ook niet, ik zie de finish in de verte al in het zicht komen. Het is me gewoon gelukt, 30 kilometer hardlopend afgelegd! Daar is de finish! Het kost me moeite om nog even te versnellen, maar ja de finish hè? Dus ik doe het toch. Dan ben ik er, met een eindtijd van 2.39.09 kom ik over de finish. Trots en voldaan neem ik niet alleen mijn medaille in ontvangst, maar ook een bosje narcissen. Wat leuk van de organisatie, dat iedere deelnemer ook een bosje bloemen krijgt. 
RunningReneetje 