De Twentse Smokkeltrail 2021

Een tijdje geleden heb ik mijn eerste trailschoenen gekregen. Ervaring met trailrunnen heb ik nog niet. Met mijn nieuwe schoenen ben ik nu twee keer het bos in geweest. Maar echt getraild heb ik nog niet. Tot ik een tijdje geleden op Facebook las over de Twentse Smokkeltrail op zondag 7 november. Een lokaal trailevenement in het dorp Losser.

Een trailrun zo dichtbij huis, die kan ik natuurlijk niet laten schieten. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken of ik me hier voor zou inschrijven. Wel over welke afstand ik wil gaan lopen. Er zijn drie afstanden 27,5 km, 14,8 km en 10 km. Omdat ik nog geen ervaring heb met trailrunnen heb ik besloten om voor de kortste afstand te gaan. De 10 km dus. Een mooie afstand om het trailen mee te ontdekken.

De start van de 10 km is om 14.00 uur. Rond kwart voor één stap ik op zondagmiddag in de auto naar Losser. Voorafgaand aan de start moet ik eerst mijn startbewijs nog ophalen. Uiteindelijk sta ik rond half 2 met mijn startnummer vastgespeld klaar in de kantine van de plaatselijke atletiekvereniging.

Iets voor twee uur wordt iedereen die deelneemt aan de 10 kilometer gevraagd om mee te lopen naar iets buiten de atletiekbaan. Daar staan paarden en twee grote huifkarren op ons te wachten.

Met deze huifkar worden we de grens over gebracht naar onze start net over de grens in Duitsland. Onze start is het het 17,5 kilometer punt van de 27,5 kilometerlopers. Een kleine 20 minuten laten kunnen we dan ook uit de huifkar stappen en staan we bij onze start. Het evenement heet niet voor niets de Twentse Smokkelroute. Via verschillende oude smokkelweggetjes lopen we terug naar Nederland met de finish weer in het Twentse dorp Losser. Om het extra bijzonder te maken krijgen alle lopers vlak voor de grens een pakje boter. Dit pakje boter moeten we verstoppen en mee smokkelen de grens over. Hiermee wordt het dus een echte smokkeltrail.

Ik ben gewend om vooral op verharde weg te lopen, maar dat is tijdens een trailrun niet de bedoeling. Het parcours bestaat uit ongeveer 90% niet verharde ondergrond. We rennen door bossen, door modder, over grasvelden, over boerenerven en door het zachte zand langs het water. Wat is dit een mooi parcours. Tien kilometer dwars door de natuur. Ik heb tien kilometer lang genoten. Ik kijk mijn ogen uit naar het Twentse herfst landschap. Op sommige stukken heb ik extra voorzichtig moeten lopen, omdat het bijvoorbeeld heel modderachtig was of omdat ik niet wilde uitglijden en in het prikkeldraad zou vallen. Tijdens het rennen heb ik twee mensen zien uitglijden en vallen, dus het was echt opletten tijdens het lopen.

Na ongeveer 10 kilometer was daar de finish en behalve een medaille kreeg iedereen een echte Twentse krentewegge. Erg lekker met de boter die we gelukkig de grens over hebben kunnen smokkelen. 😉

Ik heb echt genoten van dit evenement en één ding weet ik zeker, de volgende keer ga ik voor één van de langere routes!