Categorie: Geen categorie

… die was zijn hardloopschoenen vergeten!

Dit jaar voor de derde keer met vrienden naar het Back At Sea festival geweest. Back At Sea is de wintereditie van Concert At Sea. Ieder jaar wordt tijdens Back At Sea op zaterdagochtend de Brouwersdamloop georganiseerd. Een funloop van 7 km vanuit bungalowpark Port Zélande over de Brouwersdam. Het eerste jaar was ik niet op de hoogte van het bestaan van deze loop, vorig jaar was het me door de gezellige vrijdagavond niet gelukt om op tijd op te staan. 😉 Dus dit jaar moest het gebeuren, drie keer is scheepsrecht. Vrijdag om 11.00 uur in de auto gestapt om drie uur later in Port Zélande aan te komen. Sleutel van het huisje opgehaald. Huisje gevonden, wat een luxe, we hadden zelfs een privé-sauna. Overigens helemaal geen tijd gehad om hier gebruik van te maken. Meteen mijn tas uitgepakt, want waarom zou ik het weekend niet meteen goed beginnen en op en neer naar Renesse rennen: hardloopbroek ✔️ Hardloopsokken ✔️ Hardlooplongsleeve✔️ Muts✔️ Handschoenen✔️ Muziek✔️ Oordopjes✔️ Hardloopschoenen, shit waar zijn mijn hardloopschoenen???? Drie keer raden thuis in de kast!

Poging 3 voor de Brouwersdamloop, weer mislukt! Niet alleen de Brouwersdamloop, maar het hele weekend niet hardlopen. Door dit gezellige weekend was het ook al niet mogelijk om aan de 7heuvelenloop mee te doen. Lieve organisatoren van festivals, willen jullie voortaan er voor zorgen dat jullie je festival niet organiseren tijdens een groot hardloopevenement? 😂😂😂

Nog even gedacht om terug te rijden, nee dat gaan we zeker niet doen. Nog 6 uur in de auto! 😡Of nieuwe schoenen kopen. Nee, ook zonde van het geld! Dan maar vol overgave op het festival gestort. Optredens  van o.a. De Dijk (toch echt niet mijn ding) en Bløf. Zondag storm, waardoor het optreden van UB40 (bestaan ze nog?) is afgelast. Toch in de storm nog even over het strand geprobeerd te lopen, dat was echt niet te doen!

Na 4 dagen feest vanavond na het werken de hardloopschoenen maar weer aantrekken. Nog 6 dagen tot de Hoge Lage Torenloop! Wie lopen er zondag ook mee?

Het is nu duidelijk herfst. ’s Avonds hardlopen kan niet meer zonder verlichting. De hardloop-shorts zijn weer voor een paar maanden op zolder opgeborgen. Ik heb zelfs al weer één keer gelopen met mijn handschoenen aan. De laatste hardloopevenementen voor dit jaar komen er dan ook al weer aan. In verband met een gezellig weekendje weg zondag geen 7heuvelenloop voor mij, maar een week later wel de Hoge Lage Torenloop door het Twentse landschap. 15 kilometer lopen van het centrum van Oldenzaal naar de Universiteit in Enschede.

Dit jaar heb ik aan 9 hardloopevenementen meegedaan. De Nieuwjaarsloop in Glanerbrug (15km), De City Pier Cityloop (21km), De Marathon van Rotterdam , de halve marathon in Amersfoort, De Enschedese Singelloop (8km), halve marathon in Eindhoven en  Amsterdam en ik sluit het jaar dus af met de Hoge Lage Torenloop. Tijd om plannen te gaan maken voor 2017. Tijdens de halve marathons in Eindhoven en Amsterdam begon het enorm te kriebelen om in 2017 mijn tweede marathon te gaan lopen. Maar voor welke marathon zal ik dan gaan. Ik wil gaan voor een marathon in het najaar, zodat ik ook alle tijd heb om er weer rustig naar toe te werken. Zal ik gaan voor Eindhoven of voor Amsterdam? Of heeft iemand anders een andere suggestie. Ik wil in ieder geval gaan voor een marathon die uit één ronde bestaat, niet twee keer het zelfde rondje van 21km. Ik ben bang dat ik het dan tijdens het tweede rondje erg zwaar ga krijgen.

Voor de eerste hardloopevenementen van 2017 heb ik me al aangemeld. De Midwintermarathon in Apeldoorn (25km), natuurlijk weer de City Pier Cityloop (21km) en de halve marathon in Enschede. Heeft iemand nog andere hardloopevenementen die ik in 2017 zeker niet mag missen?

Vorige week zondag heb ik in Eindhoven de halve marathon gelopen en gister was daar dan al weer mijn tweede halve marathon in 8 dagen. De halve marathon in Amsterdam. Toen ik me in het voorjaar voor beide evenementen inschreef, dacht ik dat ik dat wel makkelijk zou kunnen. Als ik een marathon kan lopen, kan ik ook twee halve marathons binnen een week lopen. Totdat ik in de zomer een knieblessure opliep. Zou het me nu nog wel gaan lukken? Is het verstandig? Na verschillende behandelingen bij de fysiotherapeut ging het steeds beter. Ik heb besloten om in ieder geval in Eindhoven te starten en daarna verder te kijken. De halve marathon in Eindhoven ging goed, dus heb ik besloten om ook in Amsterdam aan de start te verschijnen.

Omdat ik voor de start mijn startbewijs nog moest ophalen, stapte ik om 9.15 uur samen met mijn suportteam (Arnold) al in Enschede in de trein. Wel heel vroeg, de start is pas om 13.20 uur. Maar ja, met de trein moet je toch rekening houden met eventuele vertragingen. Rond half 12 stapte ik Sporthallen Zuid binnen en ondanks de drukte was ik 5 minuten later al in het bezit van mijn startnummer. Alle tijd daarna om nog gezellig een kopje koffie te gaan drinken. Uiteindelijk stond ik om 13.00 uur in mijn startvak en moest ik nog 20 minuten wachten. Omdat ik vorig jaar een netto tijd had gelopen van 1 uur 36 stond ik in het voorste startvak. Ik wilde dit keer niet de fout maken om net als in Eindhoven veel te hard van start te gaan. Daarom ben ik redelijk achteraan in mijn startvak gaan staan. Exact om 13.20 uur kwam het startschot en vertrok ik met een snelheid van rond de 13 km/uur.

In mijn herinering heb ik vorig jaar bijna alleen maar door industrieterein gelopen. Nou dat viel dus best wel mee. De route kwam nu veel meer bij me binnen. Ik kon veel meer genieten van de omgeving dan vorig jaar. Heerlijk is dat! Ik weet nog dat ik me vorig jaar heel erg heb  verheugd om door het Vondelpark te lopen, maar toen ik uiteindelijk het Vondelpark bereikte, kon dit hele park me gestolen worden. Dit jaar kwam ik vrolijk het Vondelpark in gelopen en heb ik genoten van de omgeving, maar ook van de enthousiaste toeschouwers. Bij kreeg het einde van de route door het park kreeg ik het wel zwaar. Maar ja, je bent er bijna.

Het blijft een hele beleving om tijdens de laatste meters het Olympisch Stadion binnen te rennen. Je voelt je dan echt een atleet, een topsporter. Ik kwam over de finish met een nettotijd van 1 uur 38 minuten en 30 seconden. Een minuutje langzamer dan vorige week in Eindhoven. Dankzij het Campinapromotieteam kon ik meteen mijn energie aanvullen met een heerlijke bak cocoskwark. Dank je wel Campina! Daarna op zoek naar Arnold en nagenietend van deze prestatie langzaam samen terug naar het station.

Ik heb genoten van gister. Wel valt het me op dat er langs de route minder publiek staat als in bijvoorbeeld Rotterdam, Enschede en Eindhoven. De marathon lijkt op de Amsterdammers zelf minder indruk te maken. Maar juist het enthousiaste publiek helpt je door de moeilijke momenten heen. Dus Amsterdammers, volgend jaar verwacht ik jullie allemaal met spandoeken langs het parcours! 😉Het viel me zowel vorig als dit jaar op hoeveel mensen aan het wandelen zijn op het parcours. Iets wat me bij andere  hardloopevenementen veel minder opvalt. En dan niet netjes rechts aan de kant van de route,  maar gewoon in het midden en links. Dit zorgt er voor dat anderen steeds snelheid moeten inhouden. Niet dat ik deze mensen kwalijk neem dat ze wandelen, ontzettend goed dat ze aan de hele en halve marathon meelopen, maar als je langzamer loopt dan anderen loop dan wat meer aan de zijkant. Al met al was het een hele mooi evenement. Enkele stukken waren onzettend zwaar, vooral rond km 7 en 19 had ik het best moeilijk. Maar het grootste deel heb ik lekker gelopen en echt kunnen genieten.

Zondag 27 november staat de Hoge Lage Torenloop in Oldenzaal nog op het programma en daarna is mijn hardloopagenda weer leeg. Tijd om me te verdiepen in de evenementen voor 2017. Laat ik in ieder geval a.s. donderdag maar eens beginnen met inschrijven voor de City Pier Cityloop!

Afgelopen zondag was het dan zo ver: de DLL Eindhoven Marathon. Tijdens dit loopevenement ging ik voor de halve marathon. Zaterdag ben ik al met de trein van Enschede naar Eindhoven vertrokken. Een gezellig weekend met mijn zussen, die alle twee in Eindhoven wonen, met op zondag het sportieve hoogtepunt. Zaterdag ben ik vanuit het station direct naar het Beursgebouw gelopen, om daar mijn startbewijs op te halen. Bij de sportmarkt in het Beursgebouw ook maar meteen een flipbelt op de kop getikt om tijdens het lopen al mijn gelletjes en natuurlijk mijn telefoon in te kunnen stoppen.

Zaterdag op zondagnacht ben ik toch best vaak wakker geworden, een beetje onrustig geslapen. Misschien was ik toch iets zenuwachtiger dan ik aan mezelf wilde toegeven. Het wordt toch mijn eerste halve marathon na mijn knie blessure. Ga ik de halve marathon wel uitlopen? Krijg ik onderweg last van mijn knie? Lukt het me om gewoon rustig aan te doen en lekker te lopen?  Zondagochtend ben ik dan ook al lekker vroeg opgestaan. Ontbeten met een lekker bord Brinta en de tv vanaf half 10 op Omroep Brabant: de marathon-uitzending. Stiekem begint dan de hele marathon ook wel weer te kriebelen (wie weet volgend jaar). Rond 12 uur ben ik samen met mijn zus naar de start gelopen. Wat bleek: ik zat in het voorste startvak. Is dat wel zo verstandig na mijn knieblessure? Om 13.15 uur was ik, na het startschot, dan ook direct vertrokken. En ja hoor, ik ging mee in de snelheid van de anderen uit mijn startvak. Zag ik dat nu goed: 15 km/uur? Die snelheid is toch echt wel te hoog voor mij. Dit hou ik geen 21 km vol. Bij de eerste waterpost maar even rustig een beker water gedronken, even stilgestaan en opnieuw, maar rustiger verder gelopen. Bij het 10kmpunt zag ik dat ik ongeveer 46 minuten onderweg was. Dat betekende in ieder geval dat ik mijn pr van 91 minuten niet ga verbreken. Goed om te weten,  hoef ik me daar ook niet meer druk om te maken😉. Gewoon lekker doorlopen. Bij de 14 km, net voordat we de Oirschotsedijk op draaiden, stonden daar mijn vader, zusje, nichtje en stiefmoeder. Zo dat had ik even nodig. Leuke supporters aan de kant van de weg. Fijn om te zien dat mensen trots op je zijn. Dat geeft weer nieuwe energie. Even een snel praatje en weer door! Nog maar 7km te gaan. Na een tijdje eindelijk bij het PSVstadion. Dan denk je dat je bijna bij de finish bent, je bent toch al in het centrum. Toch moet het zwaartse nog komen. Ik wist het nog van de vorige keer. Wat is het stukje over de Markt, via Stratumseind naar de finish zwaar. En hoe meer de finish in zicht komt, hoe moeilijker het wordt om je snelheid nog te verhogen. Op het Stratumseind is het parcours heel smal door het gezellige uitgaanspubliek aan bij de kanten van het parcours. Je kunt niemand inhalen en je zakt daardoor ook erg in snelheid terug. Maar wat leuk, tussen al het uitgaanspubliek stond mijn zus. Ja, precies het punt waar supporters enorm gewenst zijn.

Nog even en dan: de finish. 1 uur 37.12. Geen persoonlijk record, wel een toptijd. Dankbaar en uitgeput neem ik mijn medaille in ontvangst.

En meteen na de finish staat daar mijn zus. Mijn prestatie wordt gevierd met een lekker glas wit bier op het terras.

Al met al een erg goede generale repetitie voor de halve marathon in Amsterdam a.s. zondag😉!

Gister was het weer zo ver: de jaarlijkse singelloop in Enschede. Een echte thuiswedstrijd. De start en finsh op nog geen 300 meter afstand van mijn huis. Een run die ik niet kan overslaan. Gister voor mij de 5e keer.

Afgelopen donderdag voor de laatste keer bij de fysiotherapeut geweest. Mijn knie is nog niet helemaal pijnvrij, maar het gaat de goede kant op. Netjes mijn oefeningen blijven doen, dan moet het goedkomen. De afgelopen week de route van de singelloop nog twee keer gelopen, dus ondanks de herstellende knieblessure moet het goed gaan. En toch was ik meer nerveus dan voorgaande jaren. Gaat het goed met mijn knie? En lukt het, met mijn blessure, toch om mijn pr van vorig jaar (34.54 op de 5EM) te verbeteren? Natuurlijk moet ik daar helemaal niet voor willen gaan, maar stiekem😉! 

De start was om half drie. Tien over twee thuis vertrokken (toch maar een knieband omgedaan). Tot mijn verbazing stond het startvak al helemaal vol. Dat is toch het nadeel van dichtbij wonen, je denkt dat je tijd genoeg hebt! Geen kans om vooraan te starten. Om half drie klonk het startschot. Drie minuten later ging ook ik over de start. Doordat ik ergens in het midden startte, de eerste anderhalve kilometer vooral bezig geweest met het inhalen van andere lopers. En wat was het warm. De organisatie had daarom voor extra drankposten gezorgd. Door de warmte was het zwaarder dan voorgaande jaren, maar gelukkig had ik geen last van mijn knie. 

Na 7 km was ik helemaal op, toch iets te veel gegeven! Maar op dat punt aan de route wonen mijn schoonouders en daar stond dan ook een hele groep supporters! En dus toch maar een tandje er bij! 

Vanuit hier nog maar één kilometer tot de finish, dus even doorzetten. En daar was de finish. Tegen alle verwachtingen in toch een nieuw PR: 34.42!

Helemaal gelukkig!

Mijn complimenten aan de organisatie en alle vrijwilligers van deze mooie run! Het was weer geweldig. 

Vanavond mag ik voor de vijfde keer naar de fysiotherapeut (oh jeeh, de 5e al. De zorgverzekering vergoedt er maar 9.) Toen ik begon met mijn instagramaccount runningreneetje, deelde ik alleen maar foto’s over hoe goed het hardlopen ging. De afgelopen jaren ging het alleen maar bergopwaart. Van starten met Evy’s podcast, naar rondjes van 5 km, hup door naar de 10 km, uiteindelijk de halve marathon en als hoogtepunt dit jaar de marathon van Rotterdam. En dan ineens, auw mijn knie! De afgelopen drie maanden is het plezier in lopen toch wel wat minder geworden en progressie is er helemaal niet meer. Maar liever deel je dat niet op social media. Social Media is toch vooral om je successen te delen. Op social media heeft iedereen een perfect leven, maar waarschijnlijk juist daarom is het hebben van een blessure dan ook zo vervelend, want dat bestaat op social media natuurlijk veel minder. Maar ja, ook de minder leuke kanten van het hardlopen horen bij het leven en ik ben natuurlijk niet de enige hardloper met een blessure. Ik mag ook wel heel blij zijn dat dit in mijn hardloopcariere pas mijn eerste blessure is. Ik hoop dat ik binnenkort in mijn blog weer gewoon kan bloggen over succes en progressie. Dat maakt het hardlopen toch een stukje leuker. Maar ja, ook het hardloopleven kan niet altijd over rozen gaan. Van de andere kant heb ik gister ondanks mijn blessure toch 6 km gelopen. Ik ben daar zelf niet tevreden over, ik wil meer en ik wil sneller. Maar laten we wel eerlijk zijn, toen ik in 2010 met Evy begon hard te lopen, had ik nooit kunnen denken dat ik 6 km kon hardlopen en nu doe ik dat zelfs met een blessure. Hoezo geen progressie.

Wat gaat de tijd toch snel, het is al weer augustus. Nog iets meer dan twee maanden en de halve marathons van zowel Eindhoven als Amsterdam komen er weer aan. Tijd om langzaam de trainingen weer op te bouwen. Juli was niet mijn beste maand ooit als het gaat om hardlopen. De afgelopen twee weken heb ik niet hardgelopen, dit om mijn knie even wat rust te gunnen. Gister ben ik augustus gestart met een rondje van 5 km. Dit rondje heb ik niet op maximale snelheid gelopen, omdat ik tijdens het hardlopen regelmatig werd afgeleid door loslopende Pokémon die natuurlijk ook gevangen moesten worden. 😉

Fijn om er achter te komen dat twee weken rust mijn knie goed heeft gedaan. De komende tijd kan ik nu gebruiken om de afstanden weer op te hogen. Zal het me gaan lukken om bij één van de twee geplande halve marathons eindelijk binnen 90 minuten de finish te gaan halen? De CPCloop in Den Haag heb ik in 1.31.57 gelopen, dus het komt wel aardig dicht in de buurt.

11 september ga ik eerst maar eens proefdraaien tijdens de Enschedese Singelloop. Met de start en finish op zo’n 300 meter afstand van mijn huis, kan ik deze thuiswedstrijd natuurlijk niet laten “lopen”. 8 km knallen en hopelijk ga ik ook daar een PR neer zetten.

Jammer dat de zomer tegen die tijd weer achter de rug is, maar gelukkig dat dan alle najaarslopen er weer aan komen. Dat maakt het begin van de herfst toch weer een beetje goed! Tussen de singelloop en de halve marathon van Eindhoven 2 weken totale ontspanning in Thailand, dan moet het in oktober met de halve marathons wel goed komen!

De grote vraag is alleen: gaan de hardloopschoenen mee in de koffer naar Thailand?

Ik denk dat ik het antwoord wel weet!

Half mei heb ik nieuwe hardloopschoenen gekocht. Helemaal blij was ik met mijn Brooks EK Amsterdam special Edition. Uit de looptest bij Runnersworld kwamen deze voor mij als beste naar voren. Natuurlijk heb ik me hierna direct ingeschreven voor de Amsterdam CityRun op 10 juli. Met deze schoenen moet ik daar natuurlijk wel aan mee doen.

En toen ging ik lopen met deze schoenen. Vanaf de eerste keer had ik last van mijn linker knie. In het begin dacht ik dat ik deze schoenen gewoon moest inlopen. Maar helaas ging het gevoel niet weg. Geen pijn die zo erg was dat ik moest stoppen met lopen. Heb zelfs de halve marathon in Amersfoort op deze schoenen kunnen lopen. Maar wel zeurend genoeg om tijdens het lopen steeds met mijn gedachte bij mijn knie te zijn.Ik merkte dat dit ook gevolgen had voor mijn loopplezier en ook mijn snelheid  ging omlaag.

Afgelopen donderdag, na toch wat uitstelgedrag, teruggegaan naar Runnersworld. Nogmaals de looptest gedaan met mijn nieuwe, maar ook met mijn vorige paar schoenen. Met mijn vorige schoenen kwam ik toch net iets beter neer. Het probleem bleek heel simpel op te lossen, met hardloopinlegzooltjes. Zaterdag 12 km hardgelopen zonder pijntjes in mijn knie.

De volgende keer dus niet zo lang wachten en bij kleine problemen direct om hulp vragen! Ik loop nu weer met meer plezier en kan gewoon met mijn “Amsterdam Edition”-schoenen deelnemen aan de CityRun.