Nu ik aan het trainen ben voor de marathon van Enschede moet ik ook aan de langere trainingsafstanden geloven. Voordat ik in Enschede aan de start verschijn moet ik ook minimaal één keer 30 en één keer 35 kilometer hardgelopen hebben. Vorige week zaterdag heb ik al één keer 30 kilometer gelopen, maar toen verspreid over twee runs. In de ochtend een run van 18 en aan het eind van de middag nog eens een run van 12 kilometer. Afgelopen zondag was daar het moment om een volledige run van 30 kilometer te lopen.
Op zondag 5 maart stond in het Gelderse dorp Vorden de Achtkastelenloop gepland. Eén van de afstanden van dit evenement is de 30 kilometerrun. Net als vorig jaar leek het me dan ook een goed idee om me in te schrijven voor deze wedstrijd. Waarom deze hele afstand alleen rennen als je dit ook gewoon tijdens een hardloopevenement kan doen? Tijdens mijn vorige marathontrainingen heb ik gemerkt dat het soms erg lastig kan zijn om deze lange afstanden alleen te lopen.
Zondagochtend heb ik eerst rustig ontbeten. Natuurlijk met pannenkoeken. De culinaire voordelen van een marathontraining moet je natuurlijk met beide handen aanpakken. 😉
De start van de 30 kilometer is om kwart over twaalf. Vorden is ongeveer drie kwartier rijden vanuit Enschede. Rond 11 uur stapte ik dan ook in de auto om naar het evenement te vertrekken. Hoe vaak ik ook aan hardloopwedstrijden mee doe, voor deze wedstrijd was ik enorm zenuwachtig. Ik merk dat ik voor deze afstand extra zenuwachtig ben. Waarschijnlijk ook veel zenuwachtiger dan wanneer ik deze afstand gewoon alleen zou gaan rennen. Het zal voor een groot deel tussen mijn oren zitten, maar ineens voelde ik pijntjes in mijn knie en heup.
Nadat ik voor de zekerheid mijn spieren goed heb gerekt en gestrekt sta ik op tijd in het startvak. Om precies kwart over 12 hoor ik het startschot en kunnen we met rennen beginnen. Met een grote slinger van hardlopers vertrekken we vanaf de lokale sporthal het mooie Achterhoekse landschap in. In het begin denk ik nog even mijn knie te voelen, maar met het verstrijken van de eerste kilometer verdwijnt ook mijn nervositeit en blijkbaar ook mijn pijntjes. Volgens mijn trainingsschema moet ik deze lange duurloop erg rustig lopen, maar dat blijf ik lastig vinden en dan zeker tijdens een wedstrijd. Ik besluit om me aan te sluiten bij de groep pacers die zich richten op een eindtijd van 2 uur en 52 minuten.
Tijdens het lopen geniet ik van de mooie omgeving. De ene kilometer na de ander gaat aan me voorbij. Ik loop erg lekker. Niet te hard, niet te zacht. Voor ik er erg in heb zitten de eerste 10 kilometer er al weer op. Ik heb er al weer één derde van de race opzitten. Uiteindelijk heb ik er ook de halve marathonafstand opzitten en na 25 kilometer besluit ik was gas te geven en de pacers achter me te laten. Dit gaat lekker. Ik merk wel dat ik het vanaf dit punt duidelijk zwaarder begin te krijgen, maar dat mag ook wel na zo’n afstand.
We komen weer steeds dichter in de buurt van het dorp Vorden. Even later bereiken we de plaatsnaamborden en dan is het nog maar een klein stukje. Daar is gewoon de finish in zicht. Nog even proberen te versnellen. Ik heb het gewoon gedaan. 30 kilometer!
Door het behalen van deze wedstrijden en afstanden bedenk ik me iedere keer weer opnieuw dat je zoveel meer kunt dan je eigenlijk denkt. Heb je een doel, ga er voor! Je kunt het!
Gister was het dan zo ver, de 20e Menzis Singelloop in Enschede. Voor mij een thuiswedstrijd met de start en finish op nog geen 300 meter van mijn huis vandaan. Mijn 6e singelloop. Ieder jaar ben ik hier een stukje sneller, maar met een tijd van 34,42 vorig jaar wist ik dat het dit jaar heel moeilijk zou worden hier een pr te lopen op de 5EM.
Vrijdag heb ik mijn startbewijs al opgehaald bij Runnersworld Enschede. Helemaal vergeten dat ik bij mijn inschrijving ook het wedstrijd-shirt had besteld. Het was dan ook even een verrassing dat ik ook het t-shirt bij mijn startbewijs kreeg.
Uiteindelijk behaal ik de finish met een tijd van 40.30 minuten. Bijna 6 minuten later dan vorig jaar. Stiekem baal ik hier enorm van. Van de andere kant heb ik dit jaar wel echt alles moeten geven om de finish te halen, dus deze medaille heb ik echt verdiend. Als later de officiële uitslag komt zie ik dat ik toch nog 400e van de 2429 deelnemers ben geworden en de Singelloop heb gelopen met een gemiddelde snelheid van 12 km/uur. Eigenlijk helemaal niet slecht, voor een wedstrijd waarbij ik me niet topfit voelde.
Uiteindelijk heb ik via Strava een route van 28 kilometer opgesteld. Dat betekent dat ik er wel voor moet zorgen dat ik ergens in de route er nog twee kilometer bij moet zien te sprokkelen, want niets zo erg als wanneer je na 28 kilometer weer bij je voordeur staat en je jezelf moet motiveren om er toch nog twee kilometer bij te lopen. De route die ik heb opgesteld doet vier verschillende plaatsen aan. Natuurlijk start- en finishstad Enschede, maar ook de plaatsen Lonneker, Oldenzaal en Losser. Bedenkend dat ik dus door vier verschillende plaatsen ga lopen, besef ik dat 30 kilometer dus echt een hele lange afstand is.
ingeslagen. Bij 22 ½ kilometer kwam ik bij het dorpje Lonneker. En eigenlijk liep ik nog steeds erg lekker. Het lopen ging wel al wat zwaarder dan in het begin, maar het ging nog steeds goed. De afstand van de halve marathon had ik er al opzitten. Bij de hele marathon ben ik dan dus over de helft. Dit jaar was tot nu toe mijn langste afstand de 25 kilometer. Op dat punt was ik nu bijna en hier ga ik vandaag dus overheen. Ik loop dwars door het dorpje Lonneker en pak vandaaruit de weg weer richting Enschede Noord. Voor de tweede keer kom ik door de wijk Roombeek en ik voel dat mijn benen nu wel erg zwaar worden. Ik begin mijn kuiten te voelen. Maar blijf nog steeds in een lekker tempo doorlopen. Nog 3 ½ kilometer en ik ben weer thuis.
Ik heb het gehaald. 30 kilometer hardgelopen. Het laatste stuk was zwaar, maar dat mag ook wel. Het is toch 30 kilometer. Dat mag ook wel zwaar zijn! Nog 7 weken en dan sta ik aan de start van de marathon van Eindhoven. Stap voor stap kom ik er steeds iets dichterbij.
Zondagochtend ben ik de dag begonnen voor de tv. TVoost zond de hele dag de marathon uit, dus om 10.oo uur zat ik klaar voor de start van de hele marathon. Ik had nog even de tijd, want de start van de halve marathon was pas om kwart voor 1. Om half 12 ben ik thuis vertrokken. Eerst naar het station om daar supporter Lucienne op te halen en vanuit het station zijn we samen richting de start vertrokken. Rond half 1 stond ik bij het startvak. Daar heb ik mijn startnummer opgespeld, afscheid genomen van Lucienne, mijn nieuwe draadloze koptelefoon geïnstalleerd en tussen de andere lopers gaan staan. Om kwart voor één ging het startschot en daar gingen we! Via één van de Enschedese singels het centrum in. Via het centrum naar de wijk Roombeek en via Roombeek naar het dorp Lonneker.In Lonneker was het duidelijk één groot feest. Veel mensen aan de kant van het parcours. Vanuit Lonneker weer richting Enschede. Uiteindelijk bij de Albert Heijn XL richting het volgende dorp Glanerbrug. Daar kreeg ik het toch wel zwaar.vanuit dit punt is het eigenlijk nog maar één rechte weg. Eerst een kilometer of drie richting Glanerbrug. In 
het centrum van Glanerbrug 180 graden draaien en dezelfde weg weer terug. Nu nog 5 km tot aan de finish. alleen die laatste 5 km was een erg open stuk en de wind kwam vol op je af. Voor mijn gevoel was dit laatste tuk ook één en al vals plat en het leek wel alsof ik als een schildpad vooruit ging. De laatste kilometer heb ik toch nog wel wat kunnen versnellen. Uiteindelijk kwam ik met een nettotijd van 1 uur 38 en 35 seconden over de finish. Geen pr, maar zeer tevreden.
RunningReneetje 