Hardlopen

Boekrecensie: Hardloopreis van geluk – Coen Cuijpers

Naast hardlopen hou ik heel erg veel van lezen. Vooral thrillers lees ik met veel enthousiasme. Naast thrillers vind ik het ook leuk om boeken van andere hardlopers te lezen. Om deze reden heb ik dan ook al de boeken verslonden van Klaas Boomsma, Job Pennekamp en Hedwig van Bree. Onlangs heb ik daar weer twee boeken aan toe gevoegd. Sameena – Mijn ultrarun uit de gedwongen prostitutie van Sameena van der Mijden, dat ik op dit moment aan het lezen ben en Hardloopreis van geluk van Coen Cuijpers dat ik onlangs heb uitgelezen.

Het boek deed me een beetje denken aan Wild van Cheryl Strayed. Waarschijnlijk iets minder heftig, maar beide boeken gaan over iemand die na een vervelende periode hun leven opnieuw oppakken en dit doen door middel van een lange wandel/hardlooptocht. Waar Cheryl Strayed de Pacific Crest Trail in het westen van de Verenigde Staten bewandelde rent Coen Cuijpers vanuit het Limburgse Gennep naar het Italiaanse Palermo.

In dit boek beschrijft Cuijpers zijn depressie en hoe hij hier door vrienden uitgesleept werd. Hoe hij zijn leven weer oppakt en uiteindelijk besluit om naar Palermo te rennen. Dit door dagelijks een marathon te rennen. 72 marathons in 112 dagen. In dit boek neemt Cuijpers ons mee in alle dagen van zijn reis. Hij beschrijft iedere dag en wat hij op deze dagen mee maakt. Hij beschrijft de mensen die hij ontmoet. Mensen die hem inspireren of juist door hem geïnspireerd worden.

Erg inspirerend om deze reis door Europa te lezen. Ik kan me niets voorstellen dat ik ooit zo’n reis zou ondernemen en al helemaal niet alleen. Mooi om te lezen hoe Cuijpers tot dit idee komt en het ook nog daadwerkelijk uitvoert.

Hou je van hardlopen en wil je lezen over de bijzondere hardloopervaringen van andere hardlopers dan is dit boek zeker een aanrader. Ook als je niet van hardlopen houdt maar wel van het verhaal van iemand die een inspirerende reis maakt is dit boek waarschijnlijk iets voor jou.

Wil je meer lezen over de schrijver of zijn reis neem eens een kijkje op zijn site: Move the Earth! Hier kun je ook het boek bestellen!

Hardlopen

Boekrecensie: Ik háát hardlopen! – Hedwig van Bree

Voordat ik zelf begon met het schrijven van een blog over mijn hardloopleven volgde ik zelf al verschillende hardloop-bloggers. Eén van de eerste bloggers die ik volg is Hedwig van Bree die haar hardloopblogs post onder de naam RunHedwigRun. Ook op Instagram volg ik haar al een hele tijd. Een maand geleden verscheen haar eerste boek “Ik háát hardlopen! …dacht ik”. Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar dit boek en heb dit direct besteld. Op 1 april viel het boek op mijn deurmat en ben het meteen gaan lezen.
In dit boek omschrijft Hedwig hoe zij het hardlopen ontdekte. In eerste instantie vond ze het helemaal niets (iets wat veel hardlopers denk ik herkennen) om uiteindelijk meerdere marathons uit te lopen. Onder deze marathons ook de Six Majors (New York, Chicago, Boston, Tokyo, Berlijn en Londen).
Wat een ontzettend eerlijk en herkenbaar boek over het ontdekken van de liefde voor hardlopen en steeds net dat stukje verder gaan. Ik denk dat veel hardlopers zich in dit boek zullen herkennen of ze nu wel of geen marathons lopen.

e4450e19-bb9b-4251-a029-c34955a51321Als ik het boek lees kom ik er achter dat Hedwig en ik ongeveer in dezelfde periode zijn begonnen met hardlopen. Aan verschillende van de hardloop-evenementen waar Hedwig aan deelneemt heb ik ook deelgenomen, zonder dat we elkaar ooit ontmoet hebben. Dit geeft een leuke extra dimensie aan het boek, omdat ik ook direct ga terugdenken aan mijn eigen hardloopgeschiedenis. Als ik lees over Hedwig’s deelname aan de marathon van Rotterdam zie ik mezelf ook weer in het startvak staan en later op die dag over de finish te stappen. Ontzettende mooie herinneringen die Hedwig me met haar boek laat herbeleven.
Het is erg leuk om te lezen hoe Hedwig de verschillende marathons beleeft, maar zeker ook hoe ze hier naar toe traint. Hoe onzeker je als hardloper soms kunt zijn en toch heel veel kan bereiken. Je krijgt zelf zin om (weer) te gaan trainen voor een marathon.

Aanrader: Ik vind het boek een aanrader voor iedereen die het leuk vind om te lezen over hardlopen, zeker mensen die hardloopblogs volgen. Waarschijnlijk is het ook een leuk boek voor mensen die willen gaan starten met hardlopen, omdat het meteen duidelijk maakt dat je je niet moet alten afschrikken door die eerste “vervelende” ervaring.

In de podcast looppraat kun je luisteren wat Hedwig zelf heeft te vertellen over haar boek. Want in de aflevering van 10 april 2020 is Hedwig hier te gast.

Nieuwsgierig: Ben je nieuwsgierig geworden naar het boek en wil je het zelf lezen, of wil je het boek cadeau geven aan een bevriende hardloper, bestel het boek op de website Ik haat Hardlopen of haal hem bij je lokale boekhandel.

Hardlopen

Boekrecensie: Nooit meer bananen – Job Pennekamp

Een tijdje geleden zag ik op Instagram verschillende hardlopers met het boek Nooit meer Bananen op de foto staan. Het boek bleek geschreven door Job Pennekamp, iemand die ik zelf ook al enige tijd op Instagram volg. Nieuwsgierig als ik ben, ben ik me meteen gaan verdiepen in het boek. Waarom heeft Job een boek geschreven en waar gaat het over?

Het boek gaat over zijn mislukte eerste marathonpoging en zijn daaropvolgende tweede poging. Omdat ik zelf nu voor mijn derde marathon aan het trainen ben, vind ik dit een erg speciaal onderwerp. Ook ben ik vooral heel nieuwsgierig naar de hardloopverhalen van andere Nederlandse (recreatieve) hardlopers. Ik ben dan ook meteen naar Job’s website gegaan om daar het boek te bestellen. Helaas kreeg ik vrij snel een reactie terug, dat het boek zo’n succes was, dat ik een kleine week moest wachten op de tweede druk. Ik zeg in de vorige zin helaas, maar het is gewoon een groot compliment dat hij zo snel door zijn eerste druk heen was. Een kleine week later ligt Nooit meer Bananen alsnog bij mij op de deurmat.

De volgende dag begin ik tijdens mijn dagelijkse treinreis dan ook te lezen in het boek. Job heeft in totaal 42 hoofdstukken en een beetje 😉 en ook nog eens in 42.195 woorden zijn boek geschreven. Hoe gek kun je zijn van de marathon? Erg goed bedacht! ik weet niet hoe moeilijk het moet zijn geweest om woorden te schrappen of aan te vullen om aan dit exacte aantal te komen. Goed gedaan Job!

Het boek gaat over de twee marathonpogingen van Job. Beide tijdens de marathon van Amsterdam. De eerste keer is hij heel erg ver gekomen, maar na 39 kilometer stort hij in elkaar en wordt hij met 42 graden koorts afgevoerd naar het ziekenhuis. Toch of juist daarom besluit hij een paar jaar later nog een keer de marathon te gaan lopen.

Job vertelt op een voor hardlopers erg herkenbare manier hoe hij heeft getraind en hoe hij zijn tweede marathon beleeft.  Hij doet dit door zijn tweede marathon kilometer voor kilometer te beschrijven. Tijdens dit verhaal blikt hij met flashbacks terug op zijn eerdere marathonpoging en het trainen naar deze tweede. Behalve zijn (voor mijn idee) heel hoge snelheid is veel aan dit verhaal herkenbaar.  Zelf heb ik de marathon van Amsterdam nooit gelopen, maar wel twee keer de halve, waardoor het laatste deel van het omschreven parcours heel herkenbaar is.

Heb je zelf ooit een marathon gelopen of ben je van plan om binnenkort een marathon te gaan lopen, dan is dit echt een heel mooi boek om te lezen. Het laat kilometer voor kilometer zien wat je als hardloper tijdens deze bijzondere afstand doormaakt. Erg knap en vaIMG_0758ak ook erg herkenbaar beschreven.

Ik vind het boek een aanrader en als je nog een cadeau zoekt voor de kerst, vraag eens een boek! Het boek is te bestellen op Job’s eigen website. Wil je eerst meer weten over Job en zijn boek, afgelopen week was hij hoofdgast tijdens de hardlooppodcast Looppraat. Sowieso is Looppraat een aanrader om naar te luisteren, tijdens het hardlopen of gewoon op de bank.

veel leesplezier

Hardlopen

Boekrecensie: Karin Slaughter – Gespleten

Dit keer een recensie die helemaal niet met hardlopen te maken heeft. Nou ja, misschien rennen jullie dinsdag 12 juni naar de boekwinkel om dit boek te gaan halen. 😉

IMG_5942Vorige week hoorde ik dat ik één van de gelukkigen ben, die van uitgeverij HarperCollins het nieuwe boek van Karin Slaughter (Gespleten) als één van de eersten mogen lezen. De boeken van Karin Slaughter verslind ik al jaren, dus je kunt je voorstellen hoe blij ik hier mee ben. Afgelopen dinsdag kon ik het e-book downloaden. Eén voorwaarde was er wel, voor dinsdag 12 juni (de uitgiftedatum van het boek) moet ik een recensie aanleveren. Dat vind ik natuurlijk geen enkel probleem. Ook dit boek heb ik in een zucht uitgelezen. Gisteravond klapte ik het boek dicht, vandaag ben ik aan de slag gegaan met het schrijven van een recensie. Deze recensie heb ik zojuist naar HarperCollins gemaild. En waarom publiceer ik hem dan ook niet gewoon op mijn eigen blog?

Na bijna een jaar wachten is hij er eindelijk; het nieuwste boek van Queen of Crime Karin Slaughter. Boeken die ik iedere keer weer verslind, dus ik kon ook niet wachten op dit nieuwe boek. Zoals we de laatste tijd van Karin Slaughter gewend zijn, is dit een op zichzelf staand verhaal. Dit keer dus geen onderdeel uit de Will Trent- en/of Sara Lintonserie. Niet de vertrouwde en geliefde personages, maar nieuwe personages. Is dat een probleem? Nee, helemaal niet. Ook de hoofdpersonages uit dit boek zijn goed omschreven en je wil graag weten hoe het verder met ze gaat.

Slaughter_Gespleten_3DHet verhaal in dit boek wordt verteld vanuit de gezichtspunten van twee vrouwen. Twee vrouwen in twee verschillende tijdslijnen. Andy in 2018 en Jane in 1986. Twee verhaallijnen die in eerste instantie niets met elkaar te maken hebben, maar je voelt dat er ergens een link moet bestaan tussen deze twee verhalen.

Zoals we van Karin Slaughter gewend zijn speelt een groot deel van het verhaal zich af in de staat Georgia in de Verenigde Staten.

Net als de voorgaande boeken van Karin Slaughter is ook “Gespleten” een literaire thriller. Een spannend boek, dat je hierdoor ook eigenlijk niet meer aan de kant kunt leggen. Je wil gewoon weten hoe het afloopt. Vooral ook hoe de twee verhaallijnen uiteindelijk samen zullen komen.

Het boek begint direct met een spannende situatie. De 31-jarige Andrea (Andy) is (in 2018) aan het lunchen met haar moeder in het plaatselijke winkelcentrum, wanneer het restaurant onder vuur wordt genomen. Twee aanwezige vrouwen zijn direct dood en de schutter wil ook Andy doodschieten. Het verhaal krijgt een onverwachte wending als Andy’s moeder, om haar dochter’s leven te beschermen, tussen beide komt en uiteindelijk de dader koelbloedig ombrengt, dit door met een mes zijn keel open te snijden.  Wat is er aan de hand, hoe is Andy’s moeder in staat om dit zo bijna sereen te doen? Andy’s moeder die toch gewoon een heel normaal leven lijdt, hoe weet ze zo goed hoe ze zich in deze situatie moet redden. Wat weet Andy niet over het leven van haar moeder? Is haar moeder wel wie ze denkt dat ze is? Kan ze haar moeder eigenlijk wel vertrouwen?

Hiernaast is er ook een verhaallijn die zich afspeelt in 1986. In deze verhaallijn volgen we de jonge Jane. Dochter uit een rijke familie. Haar vader is de directeur van een gezondheidsorganisatie. Zijn bedrijf heeft onder andere een keten van opvanghuizen voor mensen met psychiatrische problemen. Tijdens een debat in Noorwegen tussen haar vader en een hoogleraar wordt haar vader door de hoogleraar doodgeschoten en schiet daarna de hoogleraar ook zichzelf dood. De echte hoogleraar blijkt ontvoert te zijn en tijdens het debat heeft de moordenaar haar plaats ingenomen. Het blijkt te gaan om de vrouw van een oud-cliënt uit één van de opvanghuizen. Nadat hij op straat is gezet door het opvanghuis heeft hij zijn kinderen doodgeschoten, zijn vrouw neergeschoten en daarna zelfmoord gepleegd. Het blijkt dat deze vrouw niet alleen handelde. Ze was onderdeel van een organisatie die desnoods met geweld problemen in de maatschappij wil oplossen.

Vragen die je in dit boek bezig houden zijn:

  • Wat houdt Andy’s moeder verborgen?
  • Komt Andy achter de waarheid over haar moeder?
  • Wat is Jane’s aandeel in de aanslag op haar vader?
  • Hoe komen deze verhaallijnen uiteindelijk samen.

Omdat beide verhaallijnen direct spannend beginnen, wil je door blijven lezen.

Ik vind gespleten een erg goed boek. Iets minder gruwelijk dan sommige eerdere boeken van Karin Slaughter. In voorgaande boeken werden sommige sadistische handelingen wel heel expliciet omschreven.

In dit boek gaat het misschien minder om de gruwelijke details, maar meer om de vraag waarom mensen doen wat ze doen. Waarom laat je je manipuleren om bepaalde dingen te doen? Hoe komt het dat mensen met de beste bedoelingen uiteindelijk verschrikkelijke dingen doen? Hoe moeilijk is het om uiteindelijk de juiste beslissingen te nemen. Het is dan ook meer een psychologische thriller dan sommige vorige boeken. Dit geeft het boek een extra laag en dit wordt door Karin Slaughter goed uitgewerkt.

Wat ik minder goed vond aan het boek is dat je al redelijk snel door hebt wie de verbindende factor is in beide verhaallijnen. Hierdoor zijn er minder onverwachte wendingen in het verhaal. Als deze wendingen er misschien wel inzitten dan zie je ze al aankomen, waardoor ze minder onverwacht zijn. Ondanks dat je deze verbindende factor al snel door hebt blijft het boek echt spannend. De situaties zijn goed omschreven, je leeft mee met de personages. Je wil gewoon dat alles goed komt voor de hoofdpersonen.

Karin Slaughter is een erg goede schrijfster, die weet hoe ze een spannend verhaal moet vertellen.

Ik vind dit boek echt een aanrader, hou je van spannende boeken dan moet je dit boek zeker lezen. Als je nog niet eerder boeken van Karin Slaughter hebt gelezen, dan raad ik je ook alle andere boeken van haar aan.