In 2018 heb ik met veel plezier het boek “Nooit meer bananen” van Job Pennekamp gelezen. Een boek waarin de schrijver vertelt over zijn pogingen om een marathon te lopen. In dit verhaal herkende ik veel uit mijn eigen marathonervaring. Dit boek heb ik destijds in een ruk uitgelezen.
In november 2020 verscheen Pennekamp’s tweede boek “Van Colombo tot Corona“. In dit boek beschrijft hij zijn poging om zijn tweede marathon binnen een tijd van 3 uur af te gaan leggen. Uiteindelijk besluit hij om deze poging te ondernemen tijdens de marathon van Enschede in 2020. Voor mij persoonlijk is dit erg leuk omdat ook ik stond ingeschreven voor deze marathon, mijn vierde marathon. Daardoor was het voor mij als lezer dan ook meteen duidelijk dat Corona roet gaat gooien in deze poging. Zoals we allemaal weten zijn de marathons in het voorjaar (en ook in het najaar) van 2020 niet doorgegaan. Waar dit voor mij een excuus was om mijn trainingen af te mogen schalen, gaat Pennekamp direct op zoek naar andere mogelijkheden om zijn uitdaging gewoon uit te kunnen voeren.
Het boek begint met een geweldige reis naar Azië. In een paar maanden tijd worden mooie stukken van Azië bezocht en op die plekken moeten ook de trainingen blijven plaats vinden. Op de ene plek gaat dit beter dan op andere plekken. Bij het lezen van deze reis denk ik meteen terug aan hoe ik op Koh Samui (Thailand) probeer te trainen voor de halve marathon van Amsterdam. Iets wat niet makkelijk was, de drukte en het slechte wegdek zorgde er voor dat ik niet de beste herinneringen heb aan hardlopen in Thailand.
Eenmaal terug in Nederland moet er echt hard getraind worden, maar dan komt Corona om de hoek kijken. Pennekamp blijft niet bij de pakken neerzitten en gaat op zoek naar een alternatief om zijn uitdaging toch uit te kunnen voeren. Wil je weten of dit lukt? Koop en lees zijn boek.
Wat vind ik van het boek? Ik vind het een boek dat heerlijk weg leest. Als amateur-hardloper herken ik veel in alles wat Pennekamp beschrijft. Al moet ik wel toegeven dat een sub 3 lopen op de marathon voor mij een brug te ver is ;-). Voor welke snelheid je ook gaat, het trainen, het motiveren, de onzekerheid, alles wat wordt beschreven herken je als medehardloper. Heb je zelf ooit voor een bepaalde afstand getraind, dan geeft dit boek een enorm gevoel van herkening. Ik wil het boek daarom zeker aanraden aan alle andere hardlopers en sportliefhebbers. Hou je van het lezen van hardloopblogs, dan is dit een boek wat je waarschijnlijk heel leuk gaat vinden.
Op vrijdag 12 april hebben we de trein naar Parijs genomen, om op zondag 14 april de marathon te kunnen lopen. Dit lange weekend Parijs was één groot feest. Al moet ik wel toegeven dat ik voorafgaand aan de 
In september ben ik op vakantie gegaan naar de 
De laatste dag van mijn vakantie stond in het teken van de 
Bij aankomst in het vakantiehuisje kom ik er meteen achter dat hardlopen er hier anders aan toe zal gaan dan thuis. Als eerste merk ik dat er geen fietspaden zijn en hardlopen op wegen waar auto’s 100 km/uur rijden, vind ik toch wel een klein probleem. Als tweede blijkt dat het vakantiepark boven op een heuvel staat en je dus altijd omlaag en daardoor ook weer omhoog moet lopen. Dit gaan pittige heuveltrainingen worden! De eerste vakantiedag besluit ik de hardloopschoenen nog maar even niet aan te trekken. De tweede dag ontdekken we een wandelroute richting de rivier, waar we niet gestoord door auto’s best een aardig stukje kunnen hardlopen.
De derde dag besluiten we dan ook om onze hardloopschoenen aan te trekken en samen richting de Moezel te rennen. Het eerste deel tot aan de moezel gaat redelijk makkelijk. We lopen lekker naar beneden. Wel merk ik da je tijdens het lopen de hele tijd aan het afremmen bent, maar het loopt wel lekker. Het lukt ook prima om tijdens het hardlopen in gesprek te blijven. Na ongeveer drie en halve kilometer komen we bij de oever van de rivier en besluiten we weer terug te lopen. In de verte, boven op de top van de heuvel zien we de huisjes van het vakantiepark al liggen. Is het echt zo hoog? De volgende drie en een halve kilometer omhoog gaan dan ook een stuk langzamer. Een pittige heuveltraining omhoog. Dit soort hoogteverschillen kom ik in Enschede nooit tegen. Zwaar, maar als afwisseling wel erg leuk om te doen.
Uiteindelijk heb ik tijdens deze vakantie mijn hardloopschoenen vier keer aangetrokken. Ik heb iets minder vaak hardgelopen dan thuis, maar het is dan ook vakantie. Hier aan de Moezel moet natuurlijk ook tijd zijn voor het drinken van wijn. We gaan natuurlijk niet zonder reden naar dit gebied op vakantie. 😉
Ongeveer een week voorafgaand aan deze fun run werd ik op de hoogte gebracht van het bestaan van dit evenement. Ik heb even getwijfeld of ik wel of niet mee wilde lopen. Dit omdat Amsterdam niet naast de deur ligt. Ik vinden een stuk moeten rijden voor een hardloopwedstrijd niet erg, maar het moet wel opwegen tegen de afstand van het evenement. Voor een halve marathon zal ik meer reistijd accepteren dan voor 5 kilometer.
Nadat iedereen zijn shirt heeft opgevrolijkt en flink met schmink aan de slag is gegaan, regenbogen zijn op ieders lichaam terug te vinden, vertrekken we naar de ingang van het Olympisch Stadion. Daar wordt eerst nog een groepsfoto gemaakt. Vanuit de organisatie zijn er zowel een fotograaf en een videofilmer geregeld. Nadat de groepsfoto is gemaakt vertrekken we met de hele groep richting het Vondelpark.
Gezamenlijk rennen we langs restaurants en cafés. De mensen op de terrassen reageren allemaal erg leuk. Door meerdere toeschouwers worden we op de foto gezet. Enkele keren moeten we stoppen omdat we toch harder gaan dan de langzaamste lopers. Als we dit door hebben wordt er keurig gestopt en wachten we op de anderen. Ook in het Vondelpark trekken we alle aandacht en worden we door verschillende mensen op de foto gezet. Het is natuurlijk ook een mooi gezicht, zo’n grote groep hardlopers, leuk aangekleed met vrolijke muziek. Je kunt niet om ons heen. Het is dan ook 5 kilometer lang één grote, gezellige bende. Onderweg wordt er door de fotograaf nog veel foto’s gemaakt en de hele route worden we gefilmd. Na 5 kilometer zijn we (helaas) weer bij het Brooks Hoofdkantoor in het Olympisch Stadion. Daar staat voor iedereen een glas wijn (of een ander drankje) klaar. Een feestelijk onthaal dus!
Zaterdagochtend ben ik op mijn gemak wakker geworden. Normaal begin ik mijn weekenddagen altijd met een stukje hardlopen of een uurtje krachttraining in de sportschool, maar deze ochtend hoefde ik dus niet te gaan sporten. Overdag werd het steeds warmer. Heerlijk, zomer! Maar ja, ’s avonds nog wel 10 kilometer hardlopen. Door de warmte kreeg ik er iets minder zin in. Omdat de start van de Zomeravondloop ongeveer 6 kilometer bij mij vandaan is, heb ik besloten om op de fiets naar de start te gaan. Om kwart voor 6 stap ik dan ook op mijn mountainbike en zo’n 20 minuten later ben ik in Glanerbrug. Ik ga op zoek naar het afgiftepunt voor de startnummers. Dit punt heb ik snel gevonden, het is er niet druk, dus al heel snel sta ik met mijn startnummer in mijn hand. Het startnummer heb ik aan mijn t-shirt vastgemaakt en de tijd-chip maak ik met een tie-wrap aan mijn schoen vast. Ik ben klaar om te starten.
Om 19.00 uur is het tijd voor de start. Op een beeldscherm wordt de tijd tot aan de start afgeteld. En om precies 19.00 uur is daar het startschot. Zowel de 5 en 10 km lopers starten tegelijkertijd. Ik besluit om langzaam te starten, het is warm en uitlopen is belangrijker dan een snelle tijd. Vanuit de sportvelden lopen we Glanerbrug in. Na een stuk door een woonwijk lopen we richting het buitengebied en lopen we langzaam de natuur in. We lopen langs weilanden, langs boerderijen en uiteindelijk gaan we de verharde weg af en lopen we een stukje door het bos. Hier is de temperatuur meteen ook een stuk aangenamer. Verschillende bomen langs de route zijn verbonden met de bekende rood-witte linten: de eikenprocessierups zit dus op deze bomen. Hopelijk gaan we hier geen last van krijgen. Het laatste stuk van het parcours gaan we weer een woonwijk in. Eerst een stukje Enschede en even later ook weer door Glanerbrug. Nog een klein stukje en dan is daar de finish. Met een tijd van 50 minuten en 11 seconden stap ik over de finishmatten. Zeker geen pr, maar ik heb dan ook bewust rustig gelopen. Ik ben heel tevreden.
Om half 11 horen we het startschot en lopen we richting de start. Ik druk snel mijn horloge aan en daar gaan we. Omdat het nog maar 4 weken na de marathon is, weet ik niet hoe snel ik kan gaan lopen. Ik laat het maar gebeuren, probeer op gevoel te lopen en zie wel of dat snel of langzaam is. Redelijk snel kom ik er al achter dat ik wel erg snel ga. De vraag is dan ook of ik dit de hele route vol kan blijven houden. Moet ik niet wat rustiger gaan lopen. Helaas is het voor mij altijd erg lastig om mijn tempo aan te passen als ik al in een bepaald ritme loop. Dan maar gewoon doorlopen en kijken hoe lang ik dit vol hou.
We komen weer steeds meer in de buurt van het campusgebied. Steeds dichterbij de finish. In de verte zie ik de gebouwen van de universiteit en de hogeschool al in het zicht komen. Nog even wat snelheid erbij. Daar is de finish! met een uiteindelijke nettotijd van 1.42.23 kom ik over de finish. Heel erg tevreden en voldaan!
