Enschede Marathon 2018: De halve marathon

Zondag 22 april was het zo ver; de 50e marathon in Enschede. De oudste marathon van Nederland. De marathon in mijn eigen stad. Drie keer eerder heb ik hier de halve marathon en twee keer de 10 kilometer gelopen. Dit jaar zat het niet in de planning om mee te lopen. 22 april is de laatste dag van mijn vakantie en de 21e kwam ik terug van 13 dagen heerlijk luieren op Curaçao. Uiteindelijk was ik zaterdag rond 5 uur weer in Enschede en bedacht ik me ineens dat ik nog een uur de tijd had om een startbewijs te halen. Is het verstandig om meteen terug in Nederland me al weer op hardlopen te richten, moet ik niet gewoon eerst mijn koffer uitpakken en een wasje draaien? Eigenlijk wel hè? Inderdaad, 5 minuten later zat ik op mijn fiets richting de Saxion Hogeschool voor de na-inschrijving. Omdat ik i.v.m. de vakantie al sinds de halve marathon van Hengelo op tweede paasdag niet meer had hardgelopen, bedacht ik me nog even om me in te schrijven voor de 10 kilometer. Dat leek me toch wel iets verstandiger. Maar ja, dan sta je daar bij de runnersbeurs en kriebelt het toch. Inderdaad, tegen beter weten in heb ik me dus ingeschreven voor de halve marathon. Daarna snel terug naar huis om mijn koffer uit te gaan pakken.

’s Avonds op tijd naar bed en mijn wekker heb ik op half acht gezet.

Zondagochtend ben ik op tijd opgestaan. De start van zowel de hele als de halve marathon is om 10.00 uur. Ik heb op mijn gemak ontbeten en om 9 uur loop ik richting de start. Dat is wel het voordeel van een hardloopevenement in je eigen stad, geen onnodige reistijd. Gewoon lekker vanuit huis naar de start wandelen. Onderweg naar de start merk al dat het een warme dag gaat worden. Bij aankomst bij de start merk ik dat ik zenuwachtiger ben dan normaal. Tijdens mijn vakantie heb ik niet hardgelopen, is meteen een halve marathon lopen dan wel haalbaar?

Om 10 uur ging het startschot. Dit jaar is het parcours omgedraaid. We lopen de route in tegenovergestelde richting vergeleken met de voorgaande jaren. Heel fijn, want dat betekent dat we het lange saaie stuk heen en weer naar Glanerbrug direct achter ons hebben liggen en dat we hier niet mee eindigen. We eindigen dus met het veel gezelligere stuk dwars door het centrum van Enschede.

Na 4 kilometer lopen wist ik het eigenlijk al, ik had niet voor de halve marathon moeten gaan. Het is warm, ik loop niet prettig. Ik merk goed dat ik al drie weken niet hardgelopen heb. Dit gaat hem niet worden. Na veel nadenken besluit ik na 7 kilometer om de handdoek in de ring te gooien en te stoppen. Dat voelt op dit moment gewoon het best. Ik stap uit de race, loop naar de overkant van de weg en besluit verschillende mensen een appje te sturen om te vertellen dat ik naar huis ga. Dat doe ik ook. Ik merk dat de snelste weg naar huis is om nog even het parcours te volgen. Ach ja, laat ik dat maar gewoon rennend proberen te doen, des te sneller ben ik thuis. Bij de Albert Heijn XL gaat het parcours naar rechts, om thuis te komen moet ik naar links. Maar in die bocht staat het vol met publiek, door het mooie weer is er ontzettend veel publiek langs het parcours, hoe kom ik door dit publiek heen? Ach ja, laat ik dan nog maar een stukje het parcours volgen tot een wat rustiger stuk. Jullie begrijpen het al, ik blijf dus gewoon doorlopen. Bij de volgende drankpost nog even naar huis geappt dat ik dus niet onderweg naar huis ben. Ik ben wel op een langzamer tempo gaan lopen dan ik normaal doe. dat voelt ook een stuk beter. Ik merk wel dat er om me heen door verschillende mensen gewandeld wordt i.p.v. hardgelopen. Meer mensen hebben dus last van de warmte.

Uiteindelijk kom ik met een tijd van 2 uur 2 minuten en 24 seconden over de finish. Meer dan een half uur langzamer dan mijn pr op de halve marathon. Voor deze medaille heb ik echt moeten knokken. Maar wat ben ik blij dat ik niet na 7 kilometer ben uitgestapt. Ik heb deze halve marathon uitgelopen! Ik heb geknokt tegen mezelf, tegen de warmte! Ik geloof niet dat ik de laatste tijd zo trots ben geweest op een medaille.