De Menzis Singelloop

Gister was het weer zo ver: de jaarlijkse singelloop in Enschede. Een echte thuiswedstrijd. De start en finsh op nog geen 300 meter afstand van mijn huis. Een run die ik niet kan overslaan. Gister voor mij de 5e keer.

Afgelopen donderdag voor de laatste keer bij de fysiotherapeut geweest. Mijn knie is nog niet helemaal pijnvrij, maar het gaat de goede kant op. Netjes mijn oefeningen blijven doen, dan moet het goedkomen. De afgelopen week de route van de singelloop nog twee keer gelopen, dus ondanks de herstellende knieblessure moet het goed gaan. En toch was ik meer nerveus dan voorgaande jaren. Gaat het goed met mijn knie? En lukt het, met mijn blessure, toch om mijn pr van vorig jaar (34.54 op de 5EM) te verbeteren? Natuurlijk moet ik daar helemaal niet voor willen gaan, maar stiekem😉!

De start was om half drie. Tien over twee thuis vertrokken (toch maar een knieband omgedaan). Tot mijn verbazing stond het startvak al helemaal vol. Dat is toch het nadeel van dichtbij wonen, je denkt dat je tijd genoeg hebt! Geen kans om vooraan te starten. Om half drie klonk het startschot. Drie minuten later ging ook ik over de start. Doordat ik ergens in het midden startte, de eerste anderhalve kilometer vooral bezig geweest met het inhalen van andere lopers. En wat was het warm. De organisatie had daarom voor extra drankposten gezorgd. Door de warmte was het zwaarder dan voorgaande jaren, maar gelukkig had ik geen last van mijn knie.

Na 7 km was ik helemaal op, toch iets te veel gegeven! Maar op dat punt aan de route wonen mijn schoonouders en daar stond dan ook een hele groep supporters! En dus toch maar een tandje er bij!

Vanuit hier nog maar één kilometer tot de finish, dus even doorzetten. En daar was de finish. Tegen alle verwachtingen in toch een nieuw PR: 34.42!